Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

More documents

Recommendations

Info

stond een grote kist, donkerbruin. Alledrie begrepen ze dat Tsinegolde in die kist lag, maar tegelijk was dat onvoorstelbaar. Chaja dacht: Hij is nog groter dan de schildpaddenkist. Ik denk niet dat papa en Naomi hem samen kunnen dragen. Tralala. Dat tralala was nodig om maar niet te hoeven denken aan waar ze steeds aan moest denken, want dan moest ze weer huilen. Naomi voelde in haar jaszak. Daar zat een schone zakdoek in. Voor als iemand moest huilen. Net als vijf jaar geleden toen die nare oorlog nog helemaal moest beginnen. Ze dacht: Ik wou maar dat hij weer helemaal opnieuw moest beginnen, dan was mama er tenminste nog. Ook Tjalling dacht zeker van alles. En Emmy, iets verderop, en oom Gob, nog iets verder weg, maar niemand zei iets. Wel had Emmy alledrie de kinderen hartelijk over het hoofd geaaid, voordat ze een paar meter was weggelopen. En ook dat was een reden om te huilen. Tralala. Ze liepen met z’n allen helemaal van de Prinsengracht naar Zorgvlied. Wat een vreemde stoet. Een stoet van zes personen, vier met de kar en de kist en dan een opening, dan Emmy, dan een opening, dan Gob. Tjalling had erop gestaan dat Sheba en Rosa thuisbleven. Te gevaarlijk. Echt veel te gevaarlijk. ‘We zijn een begrafenisstoet, tralala,’ fluisterde Chaja. Tjalling met Hadas trokken de kar aan de stang, en Naomi en Chaja duwden achter, ieder tegen een zijkant, maar Chaja deed af en toe haar want uit en raakte heel voorzichtig met zo dun mogelijke vingers de bruine kist aan. Tralala. De straten waren vreselijk glad. Dat het ook ijzig koud was, merkten ze geen van allen. Maar die gladheid wel. De kar gleed steeds weg en dan schoof de kist tegen de zijkant. Bonk. Dat was vreselijk. Verschrikkelijk. Emmy en Gob zagen ze niet meer, maar ze waren er wel. Halverwege de tocht kwamen twee kerels op hun groepje af. Ze waren niet dik, maar zeker niet zo mager als bijna iedereen. De dikste riep: ‘Hé, jullie daar! Wat hè’ je daar voor lekkers in je kar? Slim bedacht hoor. Ha! Net doen of je met een lijk loopt. Laat Piet maar eens kijken. Hè’ je aardappels? Meel? Bonen? 286 De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 286 27-02-13 10:30
Misschien hè’ je wel kippen! Ja kippen hé. En wou je dat allemaal voor jezelf houwen? Daar komt niks van in. Eerlijk delen.’ En zijn maat riep opgetogen: ‘’t Is vast een heel varken!’ Gob, de reusachtige Gob, was in een mum van tijd bij de kar. Hij liet op geen enkele manier merken dat hij bij de groep hoorde, schold de mannen de huid vol, en sprak er schande van dat ze een rouwend gezin lastigvielen. De mannen dropen af. Tjalling had hem alleen even dankbaar aangekeken, maar ook hij gedroeg zich alsof Gob en hij vreemden voor elkaar waren. De kinderen waren zich natuurlijk lam geschrokken, maar ze zeiden toch al niks en zagen toch al wit. Toen de kleine stoet de begraafplaats opreed, veranderde het geluid, want de voeten en de wielen gingen nu over grind. En zo vreemd. Dat was toch altijd het geluid dat zei dat alles goed was, maar er was juist helemaal niks goed. Tjalling had aan Emmy een pistool gegeven. Het was het pistool dat hij een jaar geleden van een van de onderduikers had gekregen, die niets anders meer had om bij te dragen aan zijn eigen onderhoud, geen geld, geen boek, geen ring, geen horloge. Alleen dat pistool. Tjalling had indertijd geaarzeld. ‘Neem het nu maar,’ had de man gezegd. ‘Wie weet heb je het een keer nodig.’ Op het bezit van wapens stond de doodstraf. Maar Tjalling had het aangenomen en opgeborgen in het kistje op de zoldertrap. Hij had het tegen helemaal niemand gezegd. Bijna tegen Tsinegolde, maar nog net niet. Het had er tot gisteravond in gelegen. Tegen Emmy had hij gezegd: ‘Als de Duitsers me komen oppakken terwijl ik Tsinegolde aan het begraven ben, zal ik mezelf doodschieten en dan wil ik dat jij of Gob de kinderen naar Sheba en Rosa brengen. Want als ze me gaan martelen, verraad ik alles. Ik weet veel en veel te veel.’ ‘Tjalling man, je kunt toch niet je vrouw begraven met een pistool op zak. Dat kan niet. Dat vind ik zo’n gotspe.’ Tjalling had smalend gezegd: ‘Er is in deze oorlog wel meer een gotspe. Ik weet geen andere oplossing.’ 287 De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 287 27-02-13 10:30
Page 1 and 2:
de man van tsinegolde De man van Ts
Page 3 and 4:
alexandra terlouw - van hulst De ma
Page 5 and 6:
Ter nagedachtenis aan mijn vader, a
Page 7 and 8:
proloog Toen Tjalling na een tweede
Page 9 and 10:
‘Ja, en dat mocht alleen maar omd
Page 11 and 12:
Nu was haar een brief in handen gek
Page 13 and 14:
1 Op een dag, begin 1928, zei Tjall
Page 15 and 16:
ontroering over de zegenspreuk van
Page 17 and 18:
voorzichtig met een vinger over het
Page 19 and 20:
Er waren in deze jaren mensen die z
Page 21 and 22:
Het werd 1938. Niet alleen was het
Page 23 and 24:
2 Tjalling roeide die avond in 1926
Page 25 and 26:
‘Ik kom heus nog heel vaak thuis,
Page 27 and 28:
3 De vrouwelijke leden van het gezi
Page 29 and 30:
uit te spreken en dat onder zijn fa
Page 31 and 32:
niet wenste uit te spreken - op ges
Page 33 and 34:
Wat waren in 1938 de gespreksonderw
Page 35 and 36:
4 Tsinegolde had tot de dag dat ze
Page 37 and 38:
tandarts, ik haal voor moeder niet
Page 39 and 40:
Recettes de Maman schreef ze op het
Page 41 and 42:
was, moest in de wandelwagen zitten
Page 43 and 44:
5 De wandeling naar school en terug
Page 45 and 46:
Davidson. Vader Davidson was dik (T
Page 47 and 48:
dergaan. Niet alleen zagen ze ook d
Page 49 and 50:
toen Tjalling zich aan een doorn ha
Page 51 and 52:
meisjes die voor hem werkten. Dat w
Page 53 and 54:
laten, want slapen was belangrijker
Page 55 and 56:
‘Ik ben bang dat hij vooral voor
Page 57 and 58:
taar op de vrouw met de verkadeblik
Page 59 and 60:
‘Dat mag niet van de koningin,’
Page 61 and 62:
7 Langs de Grebbelinie was het die
Page 63 and 64:
open en leidde zijn groepje naar de
Page 65 and 66:
worden bestuurd door Tjalling. Van
Page 67 and 68:
helemaal voorin. Ze konden fijn met
Page 69 and 70:
8 In de Rodenburghlaan hernam het l
Page 71 and 72:
Toen Chaja kort na de verjaardag va
Page 73 and 74:
megen ruiken. Ze waren hier en daar
Page 75 and 76:
ichten over wat haar onderdanen moe
Page 77 and 78:
9 Op een heel warme woensdag in jul
Page 79 and 80:
‘Weet ik veel. Zeker naar Jeruzal
Page 81 and 82:
gaf zijn verhuizing niet op bij de
Page 83 and 84:
10 Begin september 1940 liet de man
Page 85 and 86:
Gelukkig was hij niet alleen een vo
Page 87 and 88:
Duitsers wilden. Zoals het niet mee
Page 89 and 90:
Pas een half jaar later, in april 1
Page 91 and 92:
Oom Arie mocht als eerste een framb
Page 93 and 94:
ontsteken... ik heb er mijn verstan
Page 95 and 96:
en vooral buitengewoon betrouwbare
Page 97 and 98:
Duitse-ennesbee-er was. De tranen s
Page 99 and 100:
moed insprekend. Hij zou er op een
Page 101 and 102:
De verjaardag van oudtante Rosalie,
Page 103 and 104:
ontslagen, omdat hij weigerde mee t
Page 105 and 106:
de kans om eens iets voor haar te d
Page 107 and 108:
waardoorheen de koelvloeistof (salp
Page 109 and 110:
13 Op een avond begin maart, de bez
Page 111 and 112:
men, zodat ze ook een enkele keer i
Page 113 and 114:
zetten ze niet al een J op je perso
Page 115 and 116:
Het resultaat van de gezamenlijke i
Page 117 and 118:
Daar zou dan voor Sheba een nieuw p
Page 119 and 120:
14 Hadas stond in de erker voor het
Page 121 and 122:
elweg en de Graaf Aelbrechtlaan. Me
Page 123 and 124:
met een moeder als de hare niet in
Page 125 and 126:
Chaja kreeg ook het leesboekje waar
Page 127 and 128:
den, valse hoop wekken bij degenen
Page 129 and 130:
Naomi maakte zich al bij de voordeu
Page 131 and 132:
Staten was aangedaan, vanzelfspreke
Page 133 and 134:
water, kortom alle denkbare comfort
Page 135 and 136:
17 Als ze hem te pakken konden krij
Page 137 and 138:
kwam. Ze had nooit de fiets mogen p
Page 139 and 140:
derland worden gedeporteerd. Zij zu
Page 141 and 142:
de naam niet wenste uit te spreken
Page 143 and 144:
‘Het is niet een cadeautje.’
Page 145 and 146:
‘Jullie weten wel dat we in oorlo
Page 147 and 148:
weet het dus allemaal ook. Maar, je
Page 149 and 150:
dineerde, had zoals gezegd besloten
Page 151 and 152:
Hans verveelde zich te pletter nu h
Page 153 and 154:
Tjalling, die zijn eigen gedachtenl
Page 155 and 156:
Tot de officiële baan van Tjalling
Page 157 and 158:
Op zaterdag 17 oktober ging bij de
Page 159 and 160:
20 Toen Tjalling eind november, na
Page 161 and 162:
de Dobrowitzen zeggen. Daar kom ik
Page 163 and 164:
verklaring onderbouwen. Het is onge
Page 165 and 166:
21 Tjalling morrelde met zijn sleut
Page 167 and 168:
over te komen. In arren moede was h
Page 169 and 170:
Voor de geallieerden, en de door de
Page 171 and 172:
wilde, bijna tegen Carla op, die ju
Page 173 and 174:
‘Is dat haar boodschap?’ vroeg
Page 175 and 176:
drijfsleven, zoveel man overheidspe
Page 177 and 178:
hij niet zou meewerken aan het stur
Page 179 and 180:
De verjaardagen van Hadas en Chaja
Page 181 and 182:
Tsinegolde en Tjalling waren perple
Page 183 and 184:
Het was even stil aan Diets kant va
Page 185 and 186:
moed had gehad joden te helpen, maa
Page 187 and 188:
edden aan. In het donker, vanwege h
Page 189 and 190:
zo’n groot gezelschap? Eten in de
Page 191 and 192:
het voor joden die met joden gehuwd
Page 193 and 194:
25 Farida, de houten pop van Chaja,
Page 195 and 196:
De verpleegster die achteraan liep,
Page 197 and 198:
had met Hans afgesproken dat hij ti
Page 199 and 200:
eren, maar Naomi haalde haar schoud
Page 201 and 202:
26 Naomi zat nu in de hoogste klas
Page 203 and 204:
Dolf kwam de volgende dag met zijn
Page 205 and 206:
Hij verliep volgens plan, behalve d
Page 207 and 208:
‘Denkt je buurman nu dat jij onde
Page 209 and 210:
Toen Tjalling en zij in bed lagen,
Page 211 and 212:
‘Nou ja, ik verzin wel wat.’
Page 213 and 214:
thans naar zijn mening, hadden er b
Page 215 and 216:
ken, kregen de kinderen ieder een o
Page 217 and 218:
vervoerd die nu Bennie Kristensson
Page 219 and 220:
het waarschijnlijkst. Ik dacht, ik
Page 221 and 222:
hoopte hij. Hij wachtte welwillend,
Page 223 and 224:
spelige dames toch. Die naam Dobrow
Page 225 and 226:
30 Chaja lag klaarwakker in bed. Ha
Page 227 and 228:
klaar met hoge hekken en kettingen
Page 229 and 230:
de wat hij at. Ook de kinderen niet
Page 231 and 232:
31 Sinds begin september 1943 ging
Page 233 and 234:
verticaal terug, schoof het luikje
Page 235 and 236: Er rolden twee tranen over Kiki’s
Page 237 and 238: 32 Oom Fred was net als Tsinegolde
Page 239 and 240: heel goed kon voorstellen. Hij zag
Page 241 and 242: muizen), wat appels en brood en een
Page 243 and 244: 33 Op de terugweg naar huis, schoot
Page 245 and 246: En toen zei Tjalling tot z’n eige
Page 247 and 248: een kwartier. Ze zouden onderricht
Page 249 and 250: Fred keerde zich direct bij binnenk
Page 251 and 252: 34 Wat gek, mama gaf haar kinderen
Page 253 and 254: vrouw Kristensson kampte ook met vo
Page 255 and 256: en zowel zijn onafscheidelijke pols
Page 257 and 258: met mollige handen kunnen hun instr
Page 259 and 260: Maar toch moesten Hadas en Chaja no
Page 261 and 262: naar de Kristenssons kon gaan. Betr
Page 263 and 264: Fred was zo serieus, een beetje saa
Page 265 and 266: Een Duitser dus. En de derde man ze
Page 267 and 268: muziek lag een klein albumpje met v
Page 269 and 270: zijn dreigement kracht bij te zette
Page 271 and 272: en Hadas weg, ‘naar het vriendinn
Page 273 and 274: de deur iets werd geplakt. Zeker om
Page 275 and 276: van de gaarkeuken, hoor, maar ik he
Page 277 and 278: schouder, en met z’n andere over
Page 279 and 280: 37 Tien dagen lang liet Tjalling ni
Page 281 and 282: eigenlijk was die hele andere kant
Page 283 and 284: ‘Of violist, zoals mama en oom Fr
Page 285: Ze gingen even naar binnen in de ka
Page 289 and 290: Er waren witte broden uit Zweden, n
Page 291 and 292: geren, in een appartement op de ach
Page 293 and 294: tijd van leven had gehad om ook haa
Page 295 and 296: Lydia regelde zat op de benedenverd
Page 297 and 298: Erzählungen, en naar l’Oiseau Bl
Page 299 and 300: ‘Meneer Idsinga!’ Tjalling keek
Page 301 and 302: ‘Onderduiker,’ lachte Dolf. ‘
Page 303 and 304: ze een groter huis. Ook Tjalling, i
Page 305 and 306: 42 Tjalling logeerde na een geslaag
Page 307 and 308: meten van de heren. Gisteren was da
Page 309 and 310: Of misschien suède, zeemleer. Het
Page 311 and 312: ‘Komt goed uit. Ik moet zodadelij
Page 313 and 314: Omdat Tjalling alsmaar niks zei, vo
Page 315 and 316: 43 Tjalling overleed ruim een half
Page 317 and 318: dacht ze hier altijd aan die ene, v
Page 319 and 320: verantwoording en dank De personage
show all

Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?