Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

taar op de vrouw met de verkadeblikken, durfde ze niet meer dan
een halfje wit te kopen.
Weer een andere klant, een wat oudere heer, in ieder geval
oud genoeg om niet te zijn opgeroepen om met een ransel en
puttees naar Alkmaar te gaan, vertelde dat hij had getelefoneerd
met zijn neef, gemeenteraadslid in Maastricht. Die wist te vertellen
dat de Duitsers in Limburg doodleuk de grens waren overgetrokken
en vervolgens de burgemeester hadden gesommeerd om
gijzelaars aan te wijzen. Tien gijzelaars! Opdat niemand het in
zijn hoofd zou halen hen te dwarsbomen.
‘Gijzelaars? Echt waar? ’t Zal je maar gebeuren. Lukte dat
trouwens, opbellen naar Maastricht?’ vroeg de bakker. Zelf had
hij zonder succes geprobeerd zijn ouders in Roermond te bereiken.
‘Ja. Had ik ook,’ zei een andere klant. ‘Geen telefoonverbinding,
hè. Maar hebben jullie gehoord van Bergen? Mijn buurman
vertelde het. Alle Nederlandse vliegtuigen die in Bergen aan
de grond stonden, schijnen in één klap vernield te zijn!’
Thuis gunde Tsinegolde zich niet de tijd om te informeren of
iemand zich in zijn vinger had geknipt of van een stoel was gevallen.
Ze klom onmiddellijk zelf op een stoel om de atlas te pakken
die boven op de boekenkast lag, en zocht op waar Bergen lag. De
topografie van Nederland beheerste ze nog niet zo goed. Bergen
bleek angstig dicht bij Alkmaar te liggen.
Tsinegolde huilde. Dat was de tweede keer in zo korte tijd dat
de kinderen het zagen. Ze probeerden haar met strelen en kussen
te troosten, want ze hadden aan hun vader beloofd goed voor
haar te zorgen.
’s Avonds aten de vier thuisblijvers de helft van het restant kippensoep
dat Sheba de vorige dag had meegegeven in haar grijsgemarmerde
geëmailleerde pan. Voor Sheba was een bijna volle pan
al een restant als ze er haar dochter een plezier mee kon doen.
Tsinegolde had gezegd: ‘Heerlijk moeder, kun je de pan tot
zondag missen?’
57
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 57 27-02-13 10:30