Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Deze Isaak Kisch zou nadien enige tijd lid zijn van de Joodse
Raad, maar hij zou daarvan het enige lid zijn dat er nog ver voor
het begin van de deportaties om principiële redenen uittrad.
Er waren sinds de asfaltering van de dijk zes vaste bewoners in
Tjallings schildpaddenren. Door de schrik over de klompvoetjes
van Hadas en Chaja, had Tsinegolde geen aandacht besteed aan
het feit dat ze niet één maar twee schildpadden hadden gekocht.
Op een dinsdag in november meldde Hadas, die de voederbeurt
had, dat ze Clio en Penelope zo sloom vond. Nu waren de
schildpadden geen van alle echte druktemakers (de benaming
schildpaddenren was dan ook merkwaardig, omdat de diertjes
een kwartier nodig hadden om van de ene naar de andere kant
te kuieren), maar toch, als je ze dagelijks meemaakte, vielen ook
kleine verschillen op. Tsinegolde nam de mededeling dan ook
serieus en belde Jules’ vader op.
‘Zijn ze misschien toe aan hun winterslaap?’
‘Zou best kunnen.’
‘Wat raad je aan?’
Jaap Blankestijns advies was: ‘In een ruime kist tussen veel
droge bladeren leggen. En dan de kist in de kelder, lekker in de
koelte en in het donker. Veel succes. Maar hou er wel rekening
mee dat je in het voorjaar zult merken dat ze het niet allemaal
hebben overleefd.’
Tjalling vond op zolder een geschikte kist. Het was er een met
twee compartimenten. ‘Juist handig,’ zei hij. ‘Dan blijven de bladeren
beter verdeeld als sommige schildpadden voor het slapengaan
wellicht nog wat willen rondneuzen in hun winterverblijf.’
‘Maar wie mag dan bij wie?’ Dat vroeg natuurlijk Chaja, de
problemen-sjouwster.
De volgende dag was weer Sheba-Joél-dag. Tsinegolde en de
kinderen namen allevier een lege tas mee in de bus, en Tjalling
bracht ’s avonds de zak die sinds de demobilisatie weer gewoon
plunjezak heette en ook nog een juten zak. Die had hij van meneer
Deisselveen gekregen. Meneer Deisselveen was bouwopzichter
bij de gemeente. Hij was een zwijgzame, niet erg opwindende
94
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 94 27-02-13 10:30