Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Er werd in de Harmoniehof langdurig over gediscussieerd.
Ten slotte wist Joél zijn vrouw en dochter te overtuigen. Het
doorslaggevende argument voor beiden was dat de kinderen geen
gevaar mochten lopen. De kinderen, dat waren in dit geval Naomi,
Hadas en Chaja en ook de drie van Sacha en zijn vrouw
Gerdien: Pim, Lettie en baby Sonja. Voor de jongste generatie
moest alles wijken. Het was liefde, het was de verantwoordelijkheid
die ouders voor hun kinderen hebben, maar het was ook,
wat dieper weggestopt, de zorg voor de eikeltjes, een onuitroeibare
drang om het nageslacht van de zwaarbeproefde joodse eik
veilig te stellen.
Sheba snoot haar neus en zei: ‘Tout cela est bel et bon, maar
dan gaan we nu niet à corps perdu in de Rodenburghlaan onderduiken.
Y-a-pas question. En ik wens ook niet bij anderen onder
te duiken. Ik wil kain tsores. Ik blijf mooi hier, dans ma propre
pagaille, en ik wil ook geen tsores voor anderen, want reken maar
que les boches ne puniront pas que les onderduikers, mais juste aussi
bien ceux qui auront été so mutig de les loger.’ Het was een compromis,
net als haar gebruik van de talen waar ze achtereenvolgens
in was ondergedompeld.
Tsinegolde legde zich er voorlopig bij neer. Wel ging het driemanschap
Tjalling, Tsinegolde, Arie voortvarend aan de slag met
het fabriceren van vervalsingen. Ze produceerden het ene na het
andere document. Uittreksels uit geboorteregisters, bladzijden uit
trouwboekjes, doktersverklaringen. Zelfs bladzijden uit doopregisters
werden gefantaseerd en gefabriceerd. Avondenlang waren ze
bezig. Met de oost-indische inkt en inventiviteit van Tjalling, met
raad van Arie, die al heel wat met dit bijltje had gehakt, en met het
teken- en calligrafeertalent van Tsinegolde. Ook een keer met dat
van Hadas, die altijd zo boordevol plannen voor de volgende dag
zat, dat ze moeite had om in te slapen. Toen ze een keer op blote
voeten en met haar gebruikelijke papillotten (‘mama, waarom heb
ik geen krullen, zoals Naomi en Chaja?’) naar beneden kwam,
mocht ze voor troost een stukje van een namaakstempel arceren
met nette evenwijdige lijntjes. Reuze gezellig, zo samen met papa
en mama, die tekenen blijkbaar ook zo fijn vonden.
114
De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 114 27-02-13 10:30