02.09.2013 Views

Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

Bekijk hoofdstuk 1 - Educatheek.nl

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

De verpleegster die achteraan liep, droeg een koffer, vrij zwaar<br />

zo te zien. Tjalling stapte af, om de overstekers die vanwege het<br />

kleine grut en de juist van beide kanten aankomende trams toch<br />

al zo moesten uitkijken, niet nog meer te hinderen, en hij zei<br />

tegen het meisje dat met de koffer zeulde: ‘Zal ik hem even voor<br />

je dragen?’<br />

Ze keek hem met grote doordringende ogen en zenuwachtig<br />

opgetrokken neusvleugels aan, aarzelde, en zei toen zacht: ‘Er zit<br />

iets heel kostbaars in. Als u er een goed plekje voor weet...’<br />

Tjalling, die toch in het algemeen vlug van begrip was, had<br />

geen idee waar ze het over had. Een of ander kostbaar voorwerp<br />

uit een synagoge, een thorarol misschien, of een mooie menora?<br />

‘Wat is het dan? Waar moet het heen?’<br />

Het meisje zei nog zachter, bijna onhoorbaar nu: ‘Het heeft<br />

honger. Ik weet niet waarheen. Ik heb geen plek. Help me alstublieft.<br />

Mijn adres zit ook in de koffer. Laat me weten waar u het<br />

brengt.’ Ze duwde hem de koffer in de hand en liep door zonder<br />

om te kijken.<br />

Tjallings mond viel open. Maar hij deed hem meteen weer<br />

dicht, zette de koffer achter op zijn fiets, hield hem met één hand<br />

vast en reed snel weg. Eerst maar naar de Harmoniehof om de<br />

koffer te kunnen openen. Amstelveen was te ver.<br />

Op Sheba’s keukentafel maakte hij hem open. Sheba en Rosa<br />

stonden erbij. En ook tante Rosalie, nog een beetje haar arm<br />

ontziend, maar hij zat niet meer in een mitella.<br />

Jawel, een baby. Niet ouder dan een maand zo te zien. Er<br />

kwam iets als een lachje om het mondje.<br />

‘Een maand? Kan een kind dan al lachen?’ vroeg Rosa.<br />

‘Ik weet het eige<strong>nl</strong>ijk niet meer,’ zei Tjalling.<br />

‘Kom maar hier, p’tit chou-chou,’ zei Sheba, en ze tilde het<br />

mensje uit de koffer. ‘Olala, kletsnat.’ Met het kind in haar ene<br />

arm, zocht ze met de andere een theedoek uit de la, verschoonde<br />

het jochie, want dat bleek het te zijn, alsof ze het nog dagelijks<br />

deed, gaf hem wat lepeltjes verdunde melk met wat suiker, en<br />

kreeg er met gemak ook een paar hapjes geprakte appel in. Toen<br />

195<br />

De man van Tsinegolde Binnenwerk.indd 195 27-02-13 10:30

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!