Zeszyt naukowy - całość - Wydział ZarzÄ dzania i Ekonomiki Usług

Sterowanie efektywnością operacyjną w łańcuchu dostaw 207
gdzie:
W fp(B/C) – wynik finansowy produktu B na rynku C,
C j(B/C) – średnia cena jednostkowa sprzedaży netto (po odliczeniu rabatów
i skont) produktu B na rynku C,
n (B/C) – liczba sprzedanych produktów B na rynku C w jednostkach naturalnych
(dla których jest podana cena C j ),
K jz(B) – koszt jednostkowy zmienny (suma wszystkich kosztów jednostkowych
zmiennych w procesach łańcucha dostaw produktu
B – np. w procesach zaopatrzenia, transportu, magazynowania,
produkcji, dystrybucji oraz sprzedaży i marketingu produktu
B); w alokacji kosztów bezpośrednich dla kilku obsługiwanych
produktów w procesie (np. produkcji na wspólnej maszynie lub
transport jednym samochodem) wykorzystywane są klucze podziałowe
kosztów bezpośrednich; najczęściej K jz = K jzm + K jzrb
gdzie: K jzm – koszt jednostkowy zmienny materiałów bezpośrednich,
a K jzrb – robocizny bezpośredniej,
K pw(B) – koszty pośrednie wydziałowe obsługi produktu B w łańcuchu
dostaw na rynek C; w alokacji kosztów pośrednich na produkt
wykorzystywany jest klucz rozliczeniowy kosztów pośrednich
wydziałowych; koszty pośrednie wydziałowe są przypisywane
według MPK w układzie rodzajowym kosztów; często stosowane
są różne klucze rozliczeniowe dla poszczególnych rodzajów
kosztów składowych – np. amortyzacji, wynagrodzeń czy
energii,
K o(B) – koszt pośredni ogólnozakładowy alokowany na produkt B traktowany
jako centrum kosztów; wydzielenie kosztów ogólnozakładowych
dla produktu B (wśród wielu produktów) oraz
bardziej precyzując: produkt B dostarczany na rynek C (wśród
wielu obsługiwanych rynków) odbywa się z wykorzystaniem
kluczy rozliczeniowych kosztów ogólnozakładowych.