Zeszyt naukowy - całość - Wydział ZarzÄ dzania i Ekonomiki Usług

Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym towarów 269
czynności przeładunkowych. Chociaż przepisy określają taką sytuację jednoznacznie,
stosuje się zapisy konwencji CMR. Zagadnienie to jest szczególnie
ważne kiedy zaistnieje konieczność dochodzenia odszkodowania z powodu
szkody ładunku powstałej w czasie wykonywania usługi transportowej 18 .
Niezmiernie ważkie przy tym jest to, aby konwencja CMR nie była jedyną
podstawą prawną przewożenia wszystkich rodzajów ładunków w obrocie międzynarodowym.
W art. 1 ust. 4 jednoznacznie wskazano, że nie wszystkie ładunki
mogą być przewożone. Opierając się zatem na treści zapisów konwencji
CMR, wskazać należy, iż jej zakres przedmiotowy nie obejmuje międzynarodowych
przesyłek pocztowych w myśl konwencji pocztowych oraz zwłok, mienia
przesiedlenia 19 . Podobnie wygląda transport towarów niebezpiecznych,
czyli takich, które w myśl art. 2 umowy ADR uważa się za materiały lub
przedmioty niedopuszczone do międzynarodowego przewozu drogowego lub są
dopuszczone na warunkach określonych w tej umowie 20 . Należą do nich materiały
i przedmioty wybuchowe, gazy, materiały zapalne i samozapalne, utleniające
się, trujące, zakaźne, promieniotwórcze oraz żrące. Towary te mogą być
przewożone dopiero po ich odpowiednim oznakowaniu (Tabela A, część 3
umowy ADR) 21 , natomiast materiały żrące muszą być opatrzone specjalnymi
tzw. kodami klasyfikacyjnymi i przewożone w odpowiednich opakowaniach.
Dla właściwego wykonania umowy przewozu zgodnie z konwencją CMR
nie bez znaczenia są warunki techniczne wykorzystywanego do przewozu
środka transportowego. Ograniczenie to wynika wprost z art. 30 ust. 1 konwencji
o ruchu drogowym i odnosi się szczególnie do całkowitej masy pojazdu,
która w polskich, skrajnych przypadkach nie może przekroczyć 44 tony, a jego
długość nie może przekroczyć 18,75 metra 22 . Szczegóły techniczne pozostałych
kwestii zawarta jest w treści art. 61 ustawy Prawo o ruchu drogowym (zwana
dalej Prd) 23 . Nie należy jednak zapominać o ust. 10 art. 61 Prd, który wskazuje
na konieczność dotrzymania warunku przez przewoźnika parającego się wyko-
18 W. Górski, K. Wesołowski, op.cit., s. 260–261.
19 W. Górski, E. Mendyk, Prawo transportu lądowego, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności,
Warszawa 2005, s. 63.
20 T. Fijałkowski, Transport drogowy, Przewozy i drogi publiczne, Warszawa 2009, s. 403.
21 Międzynarodowy transport drogowy..., s. 210.
22 W. Górski, E. Mendyk, op.cit., s. 63–65.
23 Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. DzU 2005,
nr 108, poz. 908, z późn. zm.).