Zeszyt naukowy - całość - Wydział ZarzÄ dzania i Ekonomiki Usług

Relacje między CMR a prawem unijnym… 287
możliwe, ryzyka równoległych postępowań, oraz zapewniają, na warunkach co
najmniej równie korzystnych, jak te przewidziane przez rozporządzenie, swobodny
przepływ orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych oraz wzajemne
zaufanie w wymiar sprawiedliwości w ramach Unii (favor executionis). Jednocześnie
Trybunał odmówił udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne
wprost odnoszące się do interpretacji CMR, wskazując na brak swojej kompetencji
w tym zakresie.
Już pobieżna analiza sentencji wyroku wskazuje, że Trybunał odszedł od
jednoznacznego potwierdzenia prymatu konwencji międzynarodowych, regulujących
w sposób szczególny zagadnienia jurysdykcji i wykonywania wyroków
zagranicznych przed ogólnymi przepisami prawa unijnego. Nie kwestionując
możliwości stosowania takich konwencji w relacjach między podmiotami pochodzącymi
z państw członkowskich Unii Europejskiej, Trybunał próbuje narzucić
w takich relacjach standardy wynikające z prawa unijnego.
Ciekawe przy tym jest to, że Trybunał nie zakwestionował wprost dotychczas
przyjmowanych rozstrzygnięć. Wręcz przeciwnie, w poszczególnych motywach
uzasadnienia swojego rozstrzygnięcia powołuje się na nie, podkreślając
ich aktualność także na gruncie rozporządzenia. Jednocześnie jednak Trybunał
wskazał, że stosowanie konwencji specjalnych nie może naruszać zasad, które
leżą u podstaw współpracy sądowej w sprawach cywilnych i handlowych w ramach
Unii, takich jak: zasada swobodnego przepływu orzeczeń w sprawach
cywilnych i handlowych, zasada przewidywalności sądów właściwych, i tym
samym, pewności prawa dla stron postępowania, zasada prawidłowego wymiaru
sprawiedliwości, zasada maksymalnego ograniczenia ryzyka równoległych
postępowań oraz zasada wzajemnego zaufania w wymiar sprawiedliwości w ramach
Unii. Trybunał podkreślił, że skutkiem stosowania przepisu art. 71 rozporządzenia
nie może być sprzeczność z zasadami leżącymi u podstaw prawodawstwa,
którego część stanowi. Trybunał wskazał, że przepis ten nie może być
interpretowany w taki sposób, że w dziedzinie objętej rozporządzeniem, takiej
jak drogowy przewóz towarów, konwencja szczególna – CMR, mogłaby prowadzić
do rezultatów, które byłyby mniej korzystne dla należytego funkcjonowania
rynku wewnętrznego, niż te, które wynikają z przepisów rozporządzenia.
Dla uzasadnienia swojego stanowiska Trybunał powołał się na wynikającą
z orzecznictwa zasadę, w myśl której konwencje zawarte przez państwa członkowskie
z państwami trzecimi, nie mogą w stosunkach między państwami
członkowskimi być stosowane ze szkodą dla celów prawa Unii. Z zasady po-