Zeszyt naukowy - całość - Wydział ZarzÄ dzania i Ekonomiki Usług

286 Krzysztof Wesołowski
których dotyczą konwencje szczególne oraz zasady nienaruszania wcześniej
zaciągniętych przez państwa członkowskie zobowiązań prawnomiędzynarodowych.
Przytoczone rozstrzygnięcie było kontynuacją kierunku przyjętego w znanym
wyroku Trybunału z 6 grudnia 1994 roku (w sprawie C-406/92, dot. statków
Tatry i Maciej Rataj) 6 . Wyrok ten nie dotyczył wprawdzie CMR, a innej
konwencji w dziedzinie transportu (konwencji brukselskiej w sprawie zajęcia
(aresztu) statków morskich z 10 maja 1952 r. 7 ) zawierającej jednak – podobnie
jak CMR – szczególne postanowienia dotyczące jurysdykcji i zawisłości sprawy.
Trybunał uznał pierwszeństwo tych postanowień (wynikających z art. 2
ww. konwencji) przed postanowieniami konwencji brukselskiej z 1968 roku.
Jednocześnie Trybunał uznał, że ta ostatnia konwencja ma zastosowanie do
kwestii, które nie są unormowane w konwencji dotyczącej spraw szczególnych
8 .
3. CMR a zasady wynikające z prawa unijnego w świetle wyroku Trybunału
z 4 maja 2010 roku
Ten klarowny i, jak się wydawało, utrwalony kierunek rozstrzygnięć został
jednak w pewnym stopniu zmieniony wyrokiem Trybunału, który zapadł
4 maja 2010 roku 9 . W sentencji tego wyroku Trybunał stwierdził, że artykuł 71
rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że
w sprawie, w której przed sądem krajowym mają zastosowanie postanowienia
dotyczące jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania,
przewidziane w konwencji dotyczącej spraw szczególnych, takie jak zasada
zawisłości sporu, określona w art. 31 ust. 2 CMR i zasada dotycząca wykonalności,
określona w art. 31 ust. 3 tej konwencji, mogą być one stosowane pod
warunkiem, że są w wysokim stopniu przewidywalne, ułatwiają prawidłowy
wymiar sprawiedliwości i umożliwiają uniknięcie tak dalece, jak to jest tylko
6
7
8
Orzeczenie opublikowane w European Court Reports 1994, s. 5439.
DzU 1976, nr 39, poz. 229.
Chodziło o problem zawisłości sporu, który nie jest unormowany w konwencji dot. zajęcia
(aresztu) statków morskich. Stąd też zastosowanie mają wówczas przepisy art. 21 i 22 konwencji
brukselskiej z 1968 r. (obecnie art. 27 i 28 rozporządzenia 44/2001).
9
Sentencja wyroku opublikowana została w DzU C 179/7.