Zeszyt naukowy - całość - Wydział ZarzÄ dzania i Ekonomiki Usług

280 Krzysztof Wesołowski
spory między uczestnikami procesu transportowego. Tylko nieliczne przepisy
konwencji regulują zagadnienia między państwami – stronami CMR i to dotyczące
przystępowania do konwencji, jej wypowiadania oraz rewizji, a także
rozstrzygania sporów między państwami, dotyczących wykładni (art. 42 –
51CMR). Natomiast z punktu widzenia sposobu tworzenia norm zawartych
w konwencji, mają one charakter norm prawa międzynarodowego. Ta swoista
dwoistość natury postanowień CMR, powoduje szereg specyficznych problemów,
związanych z interpretacją i stosowaniem przepisów konwencyjnych.
Do konwencji należy obecnie ponad pięćdziesiąt państw, w tym wszystkie
państwa Unii Europejskiej. Prawo Unii Europejskiej zasadniczo nie reguluje
zagadnień, będących przedmiotem CMR, choć transport pozostaje jedną z kluczowych
dziedzin unormowanych przepisami unijnymi. Unia Europejska, w ramach
polityki transportowej, reguluje takie zagadnienia jak: zniesienie kontroli
przeprowadzanych na granicach państw członkowskich, dostęp do zawodu
przewoźnika oraz uznawanie dokumentów potwierdzających kwalifikacje, kwalifikacje
i szkolenia okresowe kierowców, transport towarów niebezpiecznych,
pobieranie opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury drogowej,
kwestie socjalne i czasu pracy osób wykonujących czynności w zakresie transportu
drogowego, kwestie statystyczne, ochrony środowiska, kontroli drogowej,
rejestracji pojazdów, szczegółowe problemy techniczne związane z budową
i wyposażeniem pojazdów.
Relacje między CMR a przepisami prawa unijnego dotyczącymi transportu
są dość oczywiste. Prawo unijne rzutuje oczywiście na interpretację CMR, ale
biorąc pod uwagę rozłączność przedmiotu regulacji, relacje te nie tworzą zasadniczo
konfliktu norm (przepisów) prawnych, czyli nie występują sytuacje,
w których sądy stosujące prawo stanęłyby przed dylematem czy stosować przepisy
CMR, czy też prawa unijnego.
Nie oznacza to jednak, że zakresy CMR i prawa unijnego są całkowicie
rozłączne. Kwestiami, które regulowane są jednymi i drugimi przepisami są
zagadnienia jurysdykcji i wykonywania wyroków sądów zagranicznych. Problemy,
o których mowa, unormowane są przepisami art. 31 CMR (w odniesieniu
do roszczeń wynikających z tej konwencji) oraz przepisami ogólnymi, odnoszącymi
się do wszelkich roszczeń w sprawach cywilnych i handlowych (do których
należą również roszczenia wynikające z umowy międzynarodowego przewozu
drogowego towarów, regulowanej przepisami CMR). Przepisy te zawarte
są w rozporządzeniu Rady (WE) nr 44/2001 z 22 grudnia 2000 roku w sprawie