Časopis Maćicy Serbskeje 1885

118 Dr. E. Muka:wosebitu kommissiju wot knježeŕstwa pósłanu, kotraž skóržbywěrne namaka a so wot wobćežowarjow zapłaći, bu postajene,zo ma so zaso w šulach nabožina a t. d. serbski wučić a wotfararja paćeŕska wučba serbscy podawać, a do jeneje šule bu zaněmskeho serbski wučeŕ pósłany. W jenej tych šulow pak sopřeco hišće serbscy njewuči, dokelž wučeŕ a kantor, runjež jerodźeny Serb z Mužakowskeje strony, přeco wudawa, zo serbskinjemóže! Tohodla wón tež, hdyž faraŕ domach njeje, za njehona kemšach serbske prědowanje nječita, a jako raz serbski wučeŕze susodneje wosady wot fararja skazany njebě, dyrbješe gmejnskipředstejićeŕ čitać, štož bě cyłej wosadźe za wulki pohóršk.W druhej wosadźe namjetowaše raz w šulskej radźe faraŕjako lokalny šulski inspektor, zo by so w jeho šulach, dokelž jeza wučerjow jara wobćežno w dwěmaj rěčomaj wučić, jenož wněmskej rěči wučiło. Na to pak kantor postany a praji: „Toje přečiwo mojemu swědomju, to ja njemóžu zamołwić!“ a wu¬češe dale kaž prjedy nabožinu serbski.Jedyn młody faraŕ, z rodu Serb, praješe raz: „Ja chcuswoju přisłušnosć dopjelnić, ale Serbowstwo spěchować njecham,to je hłuposć!“ Jeho přisłušnosć pak je, zo by we swojej serb¬skej wosadźe kóždu njedźelu tež serbski prědował, štož wón aninječini!We jenej wosyroćenej wosadźe faraŕ-zastupnik serbske paćeŕ¬ske dźěći započa němski rozwučować; a jako jeho w cyrkwinskejradźe prošachu, zo by tola serbski wučił, praješe: „Dajće sebijeno być, jow so tola wšitko raz spřeněmči; tuž je za serbskedźěći wužitniše, zo hnydom němski wuknu.“ A tak wučeše daleněmski k duchownej škodźe swojeje wosady!Z jeneje wosady pisachu: „Mjez Němcami je tu wjele taj¬kich, kiž tych, kotřiž su za prawo Serbow, nic jenož hanja awusměšuja, ale tež pola wyšnosće so na nich přisłodźeju. Jasym to sam nazhonił. Zo by so w šuli serbski wučiło, kaž do1. 1875, knježeŕstwo w Lěhnicy a nětčiši duchowny njechaštaj.Tutón na to dźěła, zo by serbsku rěč ze šule a cyrkwje zahnał,dokelž by wón potom — mjenje činić měł! To wotpohladanje jeso jemu šlachćiło. Wosada so po duchownym złožuje a čini, kažchce tón měć. Wučeŕ pak dyrbi so po fararju złožić.“ Faraŕ