Časopis Maćicy Serbskeje 1885

Wućahi z protokollow M. S. 1997) Posedźenje předsydstwa wubjerka, 13. junija 1884.Přitomni: Hórnik, Fiedleŕ, Kapleŕ, Měto, Mjeŕwa a Skala. Před¬syda wozjewi, zo je wjelezrudny podawk — smjerć našeho wjelezasłužbneho J. E. Smolerja z přičinu tuteho posedźenja. Našemuprěnjemu wótčincej a čestnemu předsydźe, kotryž je dźensa dopołdnja3 / 4 9 hodźin po dlějšej khorosći zemrěł, chcemy dźakowne počesćo¬wanje wuradźić a zjawnje wopokazać. Wobzamkny so, zo dyrbiso serbski žarowanski spěw wot k. Fiedlerja zestajeć, na židźanejwjaznicy ćišćeć a palmowa hałuza na kašć połožić; tež ma so wmjenje M. S. Smolerjowej swójbje sobuželenje zjewić, při jeho rowjerěčeć a do nowin posmjertne počesćowanja atd. wo nim napisać.Přispomnjenje redakcije.To wšitko je so stało. Předsydstwo dosta na telegramm dočěskich nowin (runje tak Smolerjec swójba) telegrammy a dopisysobužarowanja. Prěni bě čěski: „Sbor Matice české vyslovuje hlu¬bokou lítosť nad ztrátou slovutneho krajana vašeho, pana Jana Ar¬nošta Smolera, osnovatele Matice srbské a horlitele pro čest jmenaslovanského. Tomek.“ Swjatočny pohrjeb je wopisany w SerbskichNowinach a we Łužicy. Nekrolog, wot fararja Jenča wobšěrnjespisany, smy hižo w lětniku 1884 woćišćeli. Krótši „žiwjenjoběhnjeboh J. E. Smolerja“ za naš lud z pohrjebnymi spěwami a rěčemikk. dr. Kalicha, Jenča, Domaški, Wałtarja, Handrika je M. S. jakowosebitu brošurku w 6000 exemplarach ze S. Nowinami a K. Pó¬słom a hewak darmo rozdawała. Z tuteje brošurki, kotruž je město¬předsyda M. S. knjez faraŕ dr. Kalich zestajał, wuzběhnjemy tudy:1. Z pohrjebneje rěče k. dr. Kalicha (druhi dźěl):Njech pak je njeboćički we wosebitej mysli słowa waš přećel atowaŕš był, tola jeho wutroba je jich wjacy wopřijała, je cyłemuserbskemu ludej wotewrjena stała a słušała wot jeho gymnasialnehočasa sem hač do kónca. Jeho žiwjenje a dźěło bě słužbje serbow¬stwa swjećene. Štož je jeho rot rěčał, štož je jeho ruka pisała,hdźež je jeho noha pućowała, k lěpšemu serbskeho naroda je soto stało. Štó je jón w swojim času z hłubokeho duchownehospanja zbudźował, štó je jón před zacpiwanjom sebje sameho az tym zacpiwanjom přez druhich wobarnował, štó je jemu póznaćejeho wot Boha spožčenych darow dał, štó jeho pismowstwo hro¬madźił, wobdźěłał a wobohaćił a małemu, njeznatemu serbskemusplahej k česći před zdźěłanym swětom dopomhał, khiba cyle wo¬sebje naš Smoleŕ, jedyn z jeho najwjetšich a najwobdarjenišich, naj¬horliwišich a najzdźěłanišich, najpłódnišich a najwustojnišich synow,