Časopis Maćicy Serbskeje 1885

166 Dr. Pful:w Jezusu, vok. mój Jezuso (popularnje) abo, po grichiskim waš¬nju, mój Jezu (w njesenej rěči).d) Jezus Khrystus. Přez łaćanski akkusativ ‘JezumChristum’ wutwori so serbski akkusativ Jezom Khrysta, a taknasta tajkale deklinacija: Jezom Khrysta (Efes. 3, 14), JezomKhrystej, z Jezom Khrystom, w Jezom Khrystu, vok. JezomKhryšće.e) Khrystus Jezus: Khrysta Jezusa, Khrystej Jezusej, zKhrystom Jezusom, w Khrystu Jezusu (Efes. 3, 21), KhryšćeJezuso abo Khryšće Jezu.§ 94. a) Čćenje swjateho Mateja 5, 30, a swj. Marka 9, 43:Jelizo će twoja prawa ruka pohórši, wotetń ju, něm. ärgert dichdeine rechte hand, so haue sie ab, d.-ł. wotru ju, č. u-tni, p.ode-tni. Mateja 18, 8: Jelizo twoja ruka abo twoja noha ćepohóršuje, dha wotrubaj ju, d.-ł. wotru , č. u-tniž, p. ode-tni.Wote-tni abo wotetń je zastarjeny imperativ hišće derje zna¬jomeho infinitiva wot-ćeć (abhauen). Słowjesny korjeń tjan-— tjen- – t n- (τέμ-νω) rěka něhdźe tak wjele kaž rubać,rězać, hauen, einhauen, schneiden, caedere. Prěnja wosoba (wottwórby t n- tworjena) rěkaše něhdy t n-ų abo tnu, compos.wote-tnu, imperat. t n-i, tni, kompos. wote-tni — wotetń(haue ab). Wot twórby tjan- a z přiwješka -ti wurosće infinitivtjan-ti — tjati — ćaći — ćeći — ćeć (hauen, abhauen), partic.ćał, ćaty: n. př. někomu hłowu ćeć (einem den kopf abhauen),wón je štomik ćał (er hat ein bäumchen umgehauen), to anićate ani kłóte njeje (das ist nicht gehauen und nicht gestochen),ćawši, praet. ćach (2. 3. ća). Ze ‘ćeć’ a wotwodźowanki trjebaso tež zestajeńka wot-ćeć. Iterativna a durativna twórba ćinaćje jako jednore słowjeso zastarjena. Wot zestajeńkow słyši sonajhusćišo na-ćeć (aor.) a naćinać (praesens), anhauen, ein¬hauen, anschneiden (w Delanach ‘na-krać’): n. př. khlěb n., po¬krutu n., das brot, ein laib anschneiden (nakrać); prěnja wosobaaorista je so pola nas takle tworiła: Na-t n-ų — naćinu — na¬ćnu (ich schneide irgendwann an, resp. werde anschneiden); im¬perat. nat ni — naćini — naćni abo naćń (vulgo nać); praes.naćinam (ich schneide in dauernder weise an, schneide gegen¬wärtig an). Za-ćeć (zaćnu) — zaćinać, einhauen, einschlagen