Časopis Maćicy Serbskeje 1885

Jednula. 123Tak jěra skóržba mjez nimajSo njemdrje paleše,A hněwsaj do so rubaštajNa wyššim sudnistwje.Do Draždźan, Lipska, do PrahiTe pisma lětachu,A zakrasnjene šěsnakiZa haru sudnisku.Ta skóržba kutła kormješeTym pismawučenym,Přec nošo wina, pječenjeJich hubam šćuwawym.Ći łučwa přimjetowachuNajbóle smalatoh’,Do wóhnja z helskej duchawuPo djasu duchajo.Dać dyrbješe Pak Hlinkej wón poslez złej rědnjechu hriTe nuzne sadźaki,A radźachu jom’ k zjednanjuĆi ludźo rozumni.Hej wotućachu nade wsyTam dudki, husličkiA juholachu smějicyHač po „Hej wsy hali wonješe. hidehi!“To khodźeńca bě k PankecomWe drasće swjatočnej,So mjeŕwješe jich cyły domWšón zradny, hejdehej!Što ćetow, kmótrow, přećelowA wujow nańdźe so,So z miłoćiwych wobličowDo swójby witajo!A braška jědźe nošešeWe smějkotatych šklach,A tóčka piwko radwoŕskeWe jasnych šklenicach.III.„Žno dawno smy so hněwali —Ći najebać tón štom —Su Zwadula jom’ narjekliA złeho ducha dom.“To njedorěči, njezjednaNi najrěčniwši pop. —Serb, zašeršeny, nypu maKak wrótny hłuchi skop.„„Štož prawdy mam, chcu njepušćić —Wón dźeše zaroćo —A dyrbjał nahi ze wsy hićJa šće, psejskorženo!““Pak jedyn wusud po druhimSo zjewi přehraty,A na płaćenju poslednimBě Hlinka sklukany.Na kóncu kubleško,A z wopječicu hladaćiNa wótcow sydlešćo.IV.Wo wšelkim zemjan tykancuBě wulke khwalenje,A w kótłach ryby warjachu,Što hotowachu PankecyTak rjanu hosćinu?Bě wulki slub to HilžinyNa blizku ženitwu.Štó pjeršćeń z njej sej měnješeTón pjeršćeń slubjeński?To bě ty, Hlinkec Michale!We jasnej radosći.A Pank a Hlink tam sedźeštajTaj nanaj zdobrjenaj,Kaž nanajlěpšej susodajSej na wšo prajo „haj“.