Časopis Maćicy Serbskeje 1885

186 E. Wjelan.A na wšěm tym wužehlene złoto;Kajki je ći Skadar na Bojanje!Pohladaš-li na horu nad hrodom,Wša je połna woliwkow a figow,K temu hišće połna kićow wina;Pohladaš-li prosto dele z hroda,Hlaj tam rosće běłuška ta pšeńca,Wokoł njeje zelena je łuka,Běži přez nju zelena Bojana,Po njej płuwa wšelakora ryba,Hdyž chceš kuli, so jich čerstwych najěš.Dójndźe list tón k žonje Momčilowej,Tón list čita Momčilowa žona,Přečita jón, druhi drobny piše:Hospodarjo, kralo Wukašino!Lóhko njeje přeradźić Momčila,Nic přeradźić, nic z jědom ’mu zawdać:Sotra Momčilowa JewrosimaPřihotuje jemu knježe jědło,Prjedy njeho jědło přehladuje;Ma tež Momčil dźewjeć lubych bratrow,Dwanać prěnich bratrowych tež dźěći,Ći jom’ žołte wino porjedźuja,Prjedy njeho kóždu škleńčku pija;Ma tež Momčil konja Jabłukača,*)Jabłukača, konja křidłateho,Hdźež ’no kuli chce, tež móže zlećeć;*) Powěda so, zo tam něhdźe w někajkim jězorje je był křidłaty kóń,je wułazył w Na nocy Momčile a pušćał so mječ na Momčilowe je za wočomaj,**) kobły, kotrež so pasechu połucy wokoło jězora; Njeboji ale so kaž nikoho by žanu do Boha. kobłu — zrytował, by ju z nohomajdyrił do brjucha, Tola zo słyš so zjałowi mje, kralo (zo by Wukašino! njeměła žrěbjeća, křidłateho konja).Jako to Momčilo spózna, wza wón bubony a wšelke druhe připrawy bubo¬tate a šedši wodnjo skhowa so pola jězora kobły zaćěriwši wokoło jězora.Jako w nocy kóń z jězora wujndźe a junu kobłu naskoči a so zběhny, zo byz njeje so měł, dha wón počina bubnować a ropot hnać, zo tón kóń spłó¬šeny skomdźi, kobłu wujałowić, ale wućekny do jězora a kobła wosta su¬žrěbna a wožrěbi Momčilej křidłateho konja, kotrehož někotři w tutej pěsnipoznamjenja jako čornaka, někotři brunačka, někotři šumla a tudy so spěwa„Jabučiło“ = Jabłukač abo z přikrótčenjom „Čiłaš a Čile“.**) Česćeny njeboh Wuk Stefanowić bě napisał: „sabla sa očima“, t. j.z wočomaj, a je prajił, zo to sam sebi wułožić njewě, a zo tež spěwaŕ teje