Časopis Maćicy Serbskeje 1885

Krala Wukašinowa žeńtwa. 191Zakřikny kaž rozhněwana zmija,Machny z hłowu ze wšej swojej mocu,Wury sebi z hłowy swoje włosy,Wostajiwši na póstoli włosyZhrabny ruče jeń’čku šlinku płótna,Pušći dele ju po hródnej muri.Momčil zapřimny tu šlinku płótna,Drěje horje so pod hródnej muriNimal’ hótowy do hroda skočić;Tuž doleći njeswěrniwa žonaZ wótrym w rukomaj so nošo mječom,Přerězny ’mu płótno wyše ruki;Dele zwali Momčil so po muri,Kralowi joh’ dočakachu ludźoZ mječami a k wójnje z lebijamiHrožo z hejami a z tesakami;Dopadźe pak kralej Wukašinej,Tón joh’ překłó z wonej wójnskej leb’ju,Překłó jeho dosrjedź žiwej’ duše,Ale Momčilo wójwoda rjeknje:„Zawdawk dam ći kralo Wukašinje:Ńjebjeŕ ty sej moju Widosawu,Widosawu, moju njeswěrnicu,Přetož zahubić tež budźe tebje,Dźensa mje je tebi přeradźiła,Jutře tebje druhemu přeradźi;Ale bjeŕ sej moju lubu sotru,Moju sotru, lubu Jewrosimu,Wona tebi přeco swěrna budźe,Porodźi ći, kajkiž ja sym, rjeka.“Tohlaj rěči wójwoda Momčilo,Tohlaj rěči, a so z dušu bědźi,To wurjekši ćiše ducha spušći. —Hdyž bě zhinył Momčilo wójwoda,Wotewrichu na hrodźe so wrotaA z nich wujndźe beja WidosawaDočakujo krala Wukašina,Jeho wotwjedźe na běłu wježu,Jeho posadźi za złote blido,Powita joh’ z palencom a winomA po knježsku jemu posłužuje,Potom šedši młoda do komoryPřinjese ’mu Momčilowu drastu,Momčilowu drastu a tež bronje;