Časopis Maćicy Serbskeje 1885

Wo wšelakich słowach serbskeje biblije. 1712. a) Wot tameho prjedy pod čisłom 1 a zapisaneho sło¬wjesa wo-li-ja-ti sę (sich ergiessen) je so tež tajkile wurazwudźěłał: Wolija-jŭ-s (erguss, abfluss [von geschlagenem öl¬samen]) — woljajŭ. — woljaj — woljej — wolej — wolij, stbłh.ОДѢЙ, j.-serb. olaj, č. p. olej. Wot neutriskeho ‘woljajo — wo¬ljejo’ wutwori so grichiske λαιον (wot kotrehož je so hakleštom λαία pomjenował, kaž nam hižo akcent tameho λαιονpokazuje), a łaćanske oleum z němskim öl.b) Wot adjektiva ‘wolijow-y’ wutworištaj so substantiviskejwurazaj wolijowc (ölbaum) a wolijowka (olive). Prěniši mje¬nuje so tež wolijowe drjewo (Psalmow 52, 10, Romskich 11,17), a posledniša tež woliwka (Jesaje 17, 6, Jakuba 3, 12).Posledniše słowo pokhadźa wot zastarskeje twórby ‘wolijew-y’ aje takle nastało: Wolijew-a — wolijwa — woliwa (łaćanscyoliva, z posiciskej dołhotu), — demin. woliwka. — Woli¬jowc 5. Mójz. 24, 20 a druhdźe. Sudnikow 9, 8 hač 15 stejipódla wolijowca tež wowonc (dornbusch). Tón keŕk, kiž so łóji(so drasty popada), ma swoje mjeno wot stareho wuraza ‘łow(fang)’ a dyrbjał so tehodla łowonc pisać. Romskich 11, 17je wolijowcej płonowe drjewo napřećiwo stajene; płonuch =płone (m. połonne) jabłuko, holzapfel.c) Doniž so pomjenowanje wolija ze žaneje druheje rěčenjewujasni, dyrbimy samsne za słowjanske dźeržeć.§ 103. Japoštołske Skutki 27, 28: Dwaceći sahow hłuboka(woda), něm. zwanzig klafter tief; pjatnaće sahow, fünfzehnklafter. Słowo sah-a abo saž-eń wotpowjeda němskemu klaf¬ter: štož je ta dołhoměra, kiž přez wupřestrěce wobeju rukownastanje. Słowjeso sahać rěka něhdźe tak wjele kaž rozšěrjeć(nohi, rucy), ausbreiten (füsse, hände): mócnje sahać, mächtigausgreifen, ausschreiten; něšto wobsahać, wobsahować, a)mit grossen schritten umschreiten, b) etwas umfassen, etwas ent¬halten; wobsaha, umfassung, inhalt: a jednore słowo saha wot¬powjeda po pismiku němskemu wurazej ‘ausgreifung, fassung’.Při-sahać (schwören) rěka po słowje tak wjele kaž ‘ruku přitym rozšěrjeć, wupřěsćerać’ (štož přisahacy čini); přisaha eid,schwur: přisahu wotpołožić, einen eid ablegen. So roćić je‘unaufgefordert schwören, betheuern, sich vermessen’.14*