Časopis Maćicy Serbskeje 1885

Wo wšelakich słowach serbskeje biblije. 163rěče, kotraž zjednoćenja zynkow k + i njeznjese, so na ciriakůia ciriakw (ciriakůw ) přewobroćiło, a to zaso je so w běhu časowna c r kůi a cr kůi přeměniło. Hdyž Bołharjo Čecham a Ser¬bam prědowachu, tehdy hišće c r kůi a c r k-ů-w wurjekowachu:a tak wutwori so pola nas twórba cerkej a (nětko) cyrkej(gen. cyrkwje), č. církew, p. cerkieẃ, d.-ł. cerkwja. Težtónle wuraz nam, kaž prjedy podate słowjeso ‘křćić’, za to rukuje,zo su wječorni Słowjenjo khřesćijanstwo přes Bołhaŕsku dostali:přetož hdy běchu wote wšeho počatka němske słowo ‘kirche’ wu¬rjekować słyšeli, by cyrkej tudy so ‘kircha (resp. kyrcha)’ mjeno¬wała.*) Tola su Češa a Polacy pozdźišo łaćanske słowo castel¬lum (‘wobtwerdźene městno’ za Bože słužby) we twórbje kostela kościoł za ‘cyrkej’ do swojeje rěče přijeli. Zo pak je Kirilskekhřesćijanstwo so tež pola zwonkałužiskich Serbow prědowało, towuči nas ta wobstejnosć, zo su němscy poselnicy, kaž historiscywěmy, tam hižo khřesćijanske cyrkwje nadejšli a zo pola Lim¬borskich Serbow, kaž tež historiscy wěmy**), cyrkej so cerk¬weica (t. j. cyrkwička) mjenowaše.b) Čćenje (vulgo ‘sćenje’) poznamjenja tak wjele kaž čitanje(lesung, lectio); čćenje rěkaše něhdy ‘č ténje — čtenje’: 1. wo¬soba přitomnosće čtu (lego). Čćenje poznamjenja 1. tón wotrězswjateho pisma, kiž so njedźelu při kemšenju posłucharjamz wołtarja wučita (lectio), a 2. tež tu knihu swjateho pisma,z kotrejež so tón wotrěz wučita, wosebje jene štyrjoch evangeliow,kotrež so potom — jako wobjimanja cyrkwinskich ‘čćenjow’ —same tež zaso čćenja mjenuja (n. př. čćenje swjateho Mateja;štyri čćenja, die vier evangelien, štyri evangelie). Čćeńske(scil. knihi), das evangelienbuch als biblische geschichte (früheresschulbuch). Čćenik (sćenik) Lukaš, der Evangelist Lukas.c) Němske predigen pokhadźa wot łaćanskeho praedic-are(verkündigen). Naše słowjeso prědować rěkaše najpredy ‘prěd¬gować — prědhować’; d.-ł. prjatkowaś (za ‘prjadkowaś’). Prě¬daŕ (= prědhaŕ = prědgaŕ), d.-ł. prjatkaŕ, prediger.*) Z němsko-romskich časow je naše słowo kermuša = (kerch-muša)kirchmess, kirmess.**) ‘Pomniki Połobjan słowjanšćiny’, kiž su w tymle Časopisu 1863wotćišćane, podawaju str. 38 tež słowo cerkweica.