Časopis Maćicy Serbskeje 1885

122 J. Radyserb:Su na njej sedźo płakałeTe želne ptačatka,Dóńž z njeje horjo horcyšneZa lubej wusapa.Hlej pod njej stejo skoržiłaJe holčka sylzujoA zdychi słała do njebjaTři lěta podarmo.„Ach zo by zapaleny „Njech był, skusa tule krušwinuTa waka jědojta,Kaž jónu krušeń turkowsku,Tu krušeń Jonasa!“*),,Njech wozmu njemdre wichoryTo zwadne štomisko,A wjerhnu je do hłubinyDo morja čorneho!“Tež młodźenc je tam zaswarjałWe ćmičkach z bolosće:„Ow zo ty štomje njeby stałTu nihdy na swěće!“Ty zdónko złobjenja,A potom dźě so přepadnyłDo čornoh’ bjezedna!“II.Staj we wsy rjanaj statokaj, So jeje wobaj mocujoTam kubło, kubleško.Sej na prěk stupištaj,Nad nimaj běštaj susodaj A bórzy wuwaleše soKaž bratraj mějo so.Poł njemdre „ně“ a „haj“.A Pank, tón wjetši hospodaŕ, A rózno dźěštaj hněwajo,Wón dźowčo měješe,Ni „božmje“ prajiwši,Ta Hilžka, rjeńši boži dar A bože słónco skhowa soKaž róža kćěješe.Při jeju njemdrosći.Bě Hlink, tón mjeńši kubleŕ tam, A ducy ke mši, wote mše,Pak syna wjeseły.Wjac njewidźeštaj so,Mu Michał porno zemjanam Kaž złeho hada hladašeBě młodźenc nadobny.So jedyn druheho.To trjeba njebě hódakaSo škrička ’nož njech zamiškri,A žanej wěšćeŕki —W skok do njej ducha djas,Dźě kóždy ptačik zaspěwa: A woheń z njej so zapali„Tu kćěje k lubosći.“A pryska pris a pras.A w polach mjez jej honami Był prawy dźeń ty rodźeny,Bě mjeza šěroka,By widźał satana,A na njej štom tón šěroki, Kak duwa do tej překoryTa pólna krušwina.A kak so wošćěrja.A hdźež so djaboł zažerje,Wón tči a njecofa,A rozbubniwši w wutrobjeZłe lehnje lehnidła.*) Tak rěka w serbskim přełožku biblije.