Časopis Maćicy Serbskeje 1885

170 Dr. Pful:§ 101. Japoštołske Skutki 3, 19, Mateja 3, 2, Marka 1, 15,Lukaša 15, 7: Pokuta, něm. busse. Pokuta je něhdy ‘po-kat-a’rěkała; pokata běše tak wjele kaž po-kać-e (das bereuen), nimaletak wjele kaž roz-kać-e (starke empfindung der reue, starkereue). Pokutny, bussfertig. So pokućić Jap. Sk. 3, 15, bussethun, büssen. So něčeho ka-ć, etwas bereuen: ja so swojichhrěchow kaju, ich bereue meine sünden.§ 102. 1. Japoštołske Skutki 27, 28: Wołoẃnica, něm.bleiwurf, č. olownice. Wołoẃnica (das senkblei) by po našej nět¬čišej rěči so wołojnica mjenowała. Wołojnik, bleistift.a) Wuraz wołoj — něhdy wołow-i-s a pozdźišo wołoẃ —pokhadźa wot předłožki ‘o (wo)’ a wot verbalneho korjenja ‘li¬(praes. li-ju)’, z kotrejuž so wudźěła słowjeso o-li-ja-ti sę abowo-li-ja-ti sę = sich ergiessen, ins fliessen kommen, flüssigwerden; a z tehole słowjesa tajkele substantiviske twórby wu¬rosćechu: Olija-w-i-s (ergiesser, fliesser) — oljaw — olaw abooław — ołow — ołoẃ (t. j. ołowj) — (ołoj) wołoj.b) Słowo łój (inselt, unschlitt) pokhadźa wot njezestajenehosłowjesa le-ć (giessen), a to takle: Li-á-jů-s — ljajů — laj abołaj — łój.c) Na grichiskej zemi je starozastarska słowjanska twórba‘wolowjo-s’ abo ‘woluwjos (d.-ł. woluj)’ so na μόλυβος pře¬wobroćiła, dokelž Grichojo hižo w předhistoriskich časach žaneho‘w’ a žaneho ‘j’ wjacy njemějachu, a dokelž dyrbjachu so tehodlapři přijeću cuzeho słowa někajke trochu podobne zastupniki(‘m, b, d’) za ‘w, j’ nałožować počeć. Z tehole přikłada pakwidźimy, zo je to słowo hižo w šěrej starinje prědku konsonan¬tiski zynk ‘w’ poskićało, a zo maju potajkim ći wopak, kiž přiji¬maju abo tež wobkrućeju, zo je tajke započowace ‘w’ přistawkpozdźišich časow (n. př. oc-ulus, oko — woko). Předłožka woje něhdy adspirowane ‘w’ měła, je něhdy who rěkała; w běhučasow je po znajomym zakonju zesłabjenje twórby zastupiło: přitym pola Delnjołužičanow so z najmjeńša wo a ho zakhowało,pola nas Milčanow jenož wo, pola najwjetšeho dźěla zbytnychSłowjanow same vokaliske ‘o’. Runje tak je n. př. whok-o sozesłabjało na woko (h.-ł.) — hoko (d.-ł.) — oko (sł.), oc-ulus,σσε (t. j. - ε), atd. atd.