Časopis Maćicy Serbskeje 1885

Krala Wukašinowa žeńtwa. 187Ty wšak pohnuj tójšto sylnoh’ wójska,Wuwjedź jo při jězorje na rune,Sam so zasydl na zelenej hórcy;Ma ći Momčilo to dźiwne wašnje,Kóžde ranje na njedźelu swjatuMa so rano na jězorje na łow,Sobu wozmje dźewjeć lubych bratrow,Dwanaće tež prěnich bratrow dźěći,K temu štyrcećoch tež swakow z hroda;Hdyž pak blizko budźe do njedźele,Chcu ja spalić křidła Jabłukačej,Chcu mječ wótry zalěpić wšón jemu,Zalěpić z krwju naměšanym lěpom,Zo so njeda wućahnyć wjac z nóžnjow;Takle móžeš zahubić Momčila.Jako tajki lisćik k kralej dójndźeA wón spózna, što tón list ’mu kaže,Dha je jemu jara lubo było,A wón pohnu tójšto sylnoh’ wójska,Ćehnješe z nim na Hercegowinu,Dowjedźe jo k jězoru na rune,Sam so sydźe na zelenu hórku.Hdyž pak běše k njedźeli žno blizko,Dźěše Momčil do łoža so lehnyćA wón leži na mjehkim tym łožu,Dołho nic, dha žona k njemu dójndźe;Tola njechce na mjehke to łóžko,Ale jemu k hłowam sylzy roni.Tuž ju praša Momčilo wójwoda:Widosawa moja swěrna žonka!Kajka dha će tyši wulka nuza,Zo mi wyše hłowy sylzy roniš?Na to rjekny młoda Widosawa:Hospodarjo Momčilo wójwoda!Mi wšak žana dale njeje nuza,pěsnje jemu njeje Jeno wukazać słyšała móhł. sym dźiw Ja mam tak za dźiwny, to, zo město „sa očima“ soma stajić: „za Słyšała očima“ za sym, wočomaj. widźeła Wón pak ma njejsym, mječ za wočomaj, t. j. poëtiskewopisanje mječ-wótreho, Zo maš dźiwnoh’ přerazliweho konja pohlada Jabłukača cf. Pol. ,,bystry wzrok“, —štož so tež jara derje k bližšemu rynčkej přihodźi.Přełožeŕ.Jabłukača, konja křidłateho, —