Časopis Maćicy Serbskeje 1885

192 E. Wjelan: Krala Wukašinowa žeńtwa.Ale tu zawohladnješ dźiw wulki:Štož bě Momčilej hač do kolena,Wukašinej po zemi so wleče;Štož bě Momčilej přisprawny kalpak,Wukašinej pada na ramjeni;Do škornja, kiž Momčilej bě prawy,Wukašin by wobej nozy styknył;Złoty pjeršćeń, hač bě Momčil nosył,Wukašin by na tři porsty nawlekł;Štož bě Momčilej był mječ přisprawny,Wukašinej łochć po zemi wleče;Štož jom’ bronidło bě było prawe,Kral so pod nim pozběhnyć njemóže.Tehdy zawoła kral Wukašino:„Běda mi, hač do lubeho Boha!Hlaj, tej’ kurwy, młodej’ Widosawy!Hdyž je tajkoh’ rjeka přeradźiła,Kajkož dźensa na swěće wjac njemaš, –Hač to jutře přeradźić mje njeb’dźe!?“A wón zwoła słužobnikow swěrnych,Daše jimać beju Widosawu,Přiwjazać ju konjomaj za wopuš,Jeju rozehnać pod Pyritorom,A ju konjej žiwu roztorhnyštaj. —Wutupi kral Momčilowe dwory,Wza pak sebi Momčilowu sotru,Z mjenom swojim dušnu Jewrosimu,Wotwjedźe ju k Skadru na Bojanje,Da ju přiwěrować sej za žonu,Je z njej dušne sebi dźěći płodźił,Napłodźił je Handrija a Marka,Marko šlachći so po swojim wuju,Wuju Nabožne swojim Momčilu spěwy wójwodźe. z luda.Podawa M. Hórnik.Pódla mnohich swětskich pěsničkow měješe a zdźěla ma hišćenaš lud wšelake nabožne pěsnje. Wone su zwjetša trochu pokažene,dokelž je lud ćišćane w rucy nima a tohodla wot rta kertu je podawajo ze zabywarjom wšelako přeměnja. Někotre z nich