Časopis Maćicy Serbskeje 1885

Wo wšelakich słowach serbskeje biblije. 153(t. j. tšti-utrobný) abo štitrobný (nüchtern), a słowaske naholé serce.§ 64. Hesekiela 22, 18: Spław, der schaum auf dem silberim schmelztiegel, hl. § 44 pod pismikom b.§ 65. Hesekiela 24, 10: Nakorjeń, něm. würze. Korjenić,nakorjenić, würzen, wot substantiva korjeń (wurzel); z korjenjomnačinić, korjenja přidać, würzen.§ 66. Hesekiela 27, 28: Předměsta, němsk. anfurthen,d.-ł. brody (furthen), p. wały morskie, č. wlnobití. Po słowjewotpowjeda ‘předměsto’ němskemu ‘vorstadt’ (2. Khronik. 11, 14).§ 67. Hesekiela 33, 32: Pěsnička, kiž rjany hłós ma a sopěknje na huslach hudźe, něm. ihr liedlein, das sie gerne singenund spielen werden. Třeća wosoba hudźe pokazuje na zastarjenesłowjeso ‘hud-u — infin. (hud-ć) husć’, kiž so časowaše kaž‘wjed-u — wjesć’, a za kotrež my nětko (z ponowjenej twórbu)hudźić (musiciren) trjebamy, kaž so za hudba (musik) z wjetšatež hudźba rjeknje. Wot korjenja hud- abo wjele wjacy wotsłowjesneho substantiva hudźenje (das musiciren) wutworjene słowohudźeńc (der violinbogen) so w Delanach hišće powšitkomnjenałožuje; w hornym kraju pak praji so smyk (der ‘streicher’).Husle (plur. violine, geige) su něhdy hud-le rěkałe. ‘Serbskehusle’ z třomi trunami su hakle w našich časach so nałožo¬wać přestałe. Stbłh. Г С-ТН a tež г д-дтн; г с-дь, f., cithara.§ 68. Hesekiela 43, 13: Pjedź, f., die spanne, a pře¬pjedź-ić, umspannen, Jesaje 48, 13, hl. horjeka § 16.§ 69. Hoseje 6, 5: Tehodla jich wobćěšliju, něm. darumhöfle ich sie. Słowjeso ćěšlić (behauen, wobrubać), kotrež sowosebje wo lipach trjeba (‘lipy so ćěšla’), zwisuje etymologiscyse słowjesom ćes-ać (behauen, zimmern: drjewo ćesać, hrjadyćesać; ćesanka, behauener stamm), wot kotrehož tež naš wurazćěsla (zimmermann) pokhadźa, za kotryž pak zo w Delanachsłowo twarc nałožuje. Zajimawa w našim citaće je połna twórbawobćěšl-iju, kaž by prajił pal-iju (palju, palu).§ 70. Joela 1, 11: Rataŕ, něm. pl. ackerleute, p. oracz,č. oráč, d.-ł. rolnik. Słowo rataŕ — identiske z łaćanskim ara¬tor a z grichiskim ΟΤΉ — rěkaše něhdy (w)arátaŕ (z ak¬centom na druhej sylbje), štož by w nětčišej serbšćinje ‘(woratjelji)13