Actas da - Xunta de Galicia

Os lectorados de galego. Funcións e perspectivas
Xurxo Fernández Carballido
Lector de galego da Universität Tübingen. Alemaña
Na miña exposición sobre os lectorados de galego non vou tratar os temas
referidos á súa historia ou ao seu número, 38 segundo os datos da Dirección
Xeral de Política Lingüística, centrareime nas súas funcións actuais, nos seus
obxectivos, no traballo que desenvolven, nas súas deficiencias e por último farei
unha serie de suxestións coa finalidade de que os lectorados transformen as súas
actividades e melloren a súa rendibilidade e utilidade.
Segundo a Dirección Xeral de Política Lingüística os lectorados ou cátedras
de galego no eido internacional foron creados co obxectivo de:
• Manter nas comunidades das principais universidades do mundo a presencia
da lingua, da literatura e da cultura galegas, non só como materia de ensino
senón tamén como vehículo de expresión dun pobo moderno e activo: o
galego.
• Prestixiar no exterior tanto a Galicia en xeral como a súa lingua e a súa
cultura en particular.
Para acadar estes obxectivos os lectorados deben realizar as seguintes
actividades:
• Docencia nas materias de lingua, literatura e cultura galegas.
• Organización de actividades de promoción e difusión, non só da lingua e da
cultura galegas, senón tamén da imaxe de Galicia en xeral.
Estas son, sobre o papel, as funcións e as actividades dos lectorados
internacionais de galego, pero pola miña experiencia como lector, a falta de
interese que mostra a Dirección Xeral de Política Lingüística polos lectorados
provoca que, na actualidade, estes centros estean caracterizados pola súa
descoordinación, pola súa desorganización estructural, situados dunha maneira
anárquica e sen uns obxectivos claros, cuns criterios para a súa creación e a súa
distribución que non parecen moi obvios, malia que o investimento nestes
centros é moi importante e custoso e os seus froitos son máis ben cativos. Desta
maneira, os obxectivos e as actividades antes enumeradas non cumpren, en case
ningún caso, a súa función.
Estes resultados non poden ser atribuídos aos lectores e ás lectoras, ben polo
contrario, o noso traballo convértese moitas veces nun voluntarismo inútil e
frustrador. Aquí é onde a DXPL, fronte ao desinterese e á desorganización
actual, debería asumir as súas responsabilidades, porque a simple existencia dun
lectorado nunha prestixiosa universidade internacional non asegura a presencia
e a difusión da nosa cultura.
— 453 —