Actas da - Xunta de Galicia

Ana Luna Alonso
amosarán diferentes niveis de éxito en cada unha das subcompetencias, é dicir,
en cada un dos obxectivos de aprendizaxe.
Metodoloxía de traballo en clase
O obxectivo da formación que reciben os nosos alumnos na Facultade de
Filoloxía e Traducción da Universidade de Vigo, pretende relaciona-las tres
vertentes que sempre deben configura-la actividade universitaria: docencia,
reflexión e profesión. Tendo en conta os elementos teóricos, didácticos e
metodolóxicos, configúrase unha forma de traballar na clase cos alumnos, que
tratarei de describir a continuación nos seus aspectos máis relevantes.
En primeiro lugar, cómpre lembrar que os alumnos escollen dende o primeiro
curso da licenciatura a lingua materna cara á que van traducir e desenvolve-lo
seu labor profesional no futuro. No caso dos estudiantes que optan pola
traducción e interpretación cara ó galego, do mesmo xeito que os que traducen e
interpretan cara ó español, os profesores procuramos que a clase reproduza a
situación real do mundo laboral, aínda que iso pode resultar por veces un tanto
abstracto.
No caso da traducción ó galego, o evidente papel normalizador e
normativizador da traducción aconsella preparar con especial coidado os
alumnos, xa que deles depende, en certa medida, o futuro da lingua e a súa
capacidade de adaptación dos novos termos asociados ás novas tecnoloxías. A
necesidade de planificar e coida-la traducción de textos que importen terminoloxía
para a nosa lingua por exemplo, é un aspecto fundamental.
Un requisito imprescindible para poder traducir é domina-las linguas
implicadas, por iso, é fundamental que se traballe moito a lingua. Os profesores
que imparten lingua na nosa licenciatura deben facer un esforzo por coordinalos
seus programas cos das materias de traducción, co fin de administrarlles ós
nosos estudiantes os coñecementos lingüísticos que lles permitan acadar unha
boa capacidade expresiva na lingua de chegada e domina-los recursos léxicos,
non só para solucionar problemas de traducción concretos, senón tamén para
aprender a discernir entre distintas solucións posibles e saiban escolle-la máis
axeitada en cada caso. Aínda así, é inevitable terlle que dedicar parte das horas
da materia de traducción xeral ás cuestións puramente lingüísticas, porque
traballamos con linguas e as súas representacións e moitos dos alumnos non
chegan á facultade co nivel que sería desexable.
Todo o dito con respecto do dominio das linguas de traballo é aplicable
tamén ás culturas de traballo. O traductor traballa inmerso en dúas culturas
alomenos, e por iso ten que domina-los aspectos máis relevantes de cada unha
delas. Descoñece-las formas de pensar, de actuar e de expresarse, os mitos
(pasados e contemporáneos), o imaxinario, as fontes de creatividade, etc. de
cada cultura é case como descoñece-la propia lingua.
— 558 —