Actas da - Xunta de Galicia

Belén Martín Franco
vulgar, popular...). Por exemplo, ¿como traduciriamos ao francés a expresión
madia leva ou o epíteto miña xoia?
3.3. A comprensión oral é un dos aspectos primordiais na ensinanza dunha
lingua estranxeira, polo que o material audiovisual (vídeos, radiocasetes, CD-
ROM, cursos de galego audiovisuais...) á parte da conversa oral, é fundamental.
A escoita de cancións, noticias, diálogos, reportaxes así como a conversa na
aula, son parte esencial no ensino do galego como lingua estranxeira.
3.4. A comprensión escrita é tamén importante, esta vai dende a
interpretación de textos moi simples para os debutantes, ata textos máis
complexos a medida que o nivel avanza (textos xornalísticos, literarios, receitas,
banda deseñada, traducción e versión).
3.5. O feito de que a maioría dos alumnos estudien ou estudiasen español,
facilita máis a aprendizaxe pola relativa proximidade dos dous códigos con
respecto a quen non ten coñecementos desta última lingua. Tamén que o francés
sexa lingua románica permite facer algunha que outra semellanza co galego. O
portugués é unha referencia base, malia que o número de estudiantes de
portugués ou de orixe portuguesa foi sempre moi escaso e pouca veces foi
posible traballar man a man coas dúas linguas.
3.6. O obxectivo fundamental é, xa que logo, que o estudiante adquira unha
competencia lingüística abonda para se desenvolver non soamente dende o
punto de vista académico e intelectual (exames, lectura, redacción, análise,
traducción) senón tamén que sexa quen de se expresar en galego en calquera
aspecto da vida cotiá, polo que é imprescindible idear e traballar con contextos
concretos, isto é: diálogos telefónicos, conversas persoais e profesionais sobre
temas variados (consulta médica, compra nun supermercado, entrevista de traballo...),
elaboración de vocabularios (meteorolóxico, administrativo, sanitario,
culinario, científico...), redacción dunha denuncia, dunha solicitude, dunha carta,
etc.
Todos estes aspectos carrexan unha serie de atrancos para un profesor sen
experiencia na ensinanza de linguas estranxeiras, que ante a falta de material
pedagóxico axeitado, debe encher todos os baleiros metodolóxicos elaborando
el mesmo o material de traballo adaptado ao alumnado francófono. Sen
embargo, iso non quere dicir que non se poida servir do material pedagóxico
habitual (manuais de exercicios, gramáticas, libros, vídeos) pero só como un
apoio; é dicir, que por moitos que sexan os libros de exercicios, libros de texto,
métodos, diccionarios, gramáticas dos que dispón a biblioteca e mais a
mediateca da Universidade, de pouco serven se só están feitos para un alumnado
galego, mesmo hispanófono. Tampouco non é de grande utilidade seguir
manuais dirixidos a un alumnado infantil polo feito de que un adulto teña dunha
lingua un nivel elemental. Por outra banda, se a lingua é un reflexo da sociedade
— 566 —