Actas da - Xunta de Galicia

Marta González Louzao
nómicas, de Químicas, de Veterinaria ou dunha enxeñería calquera, ós que lles
pode interesar moito máis o galego que calquera das outras porque, se cadra, o
seu futuro laboral téñeno claramente orientado cara a Galicia. Quizais sexa
nestes casos onde mellor se plasme a idea de diversidade coas súas pretensións
que antes comentabamos.
Para os segundos, para os futuros filólogos, quizais a cousa se complique un
pouco máis e sexa aí onde poidamos ve-la outra cara da moeda, a que formulabamos
antes como autolimitación da oferta.
A un estudiante de filoloxía, ¿que lle pode resultar máis funcional ter no seu
expediente académico? ¿O inglés, o alemán, o francés e o italiano? ou ¿o galego
e o catalán? En termos xerais, é evidente que os primeiros; pensemos, por
exemplo, na posibilidade de optar a un lectorado de español en calquera dos
países que teñen por lingua oficial algunha das mencionadas.
Pero a un alumno de Filoloxía Francesa, Italiana ou Hispánica, e dentro do
criterio de funcionalidade que estamos tratando, o normal é que ademais lle
interese elixir outras linguas románicas; é máis, parece, cando menos, bastante
recomendable que un futuro filólogo hispánico non tivese que renunciar ó
coñecemento doutras linguas que conforman o plurilingüismo do seu estado,
que encima ten o privilexio de que se ofrezan na súa facultade. Pero, como
vimos de ver, o alumno so poderá decantarse por un único idioma.
Entón, o seguinte paso, ó que o propio proceso nos leva, é ver cál é ese
idioma ou idiomas máis seleccionados como segundas linguas, e sobre todo,
cómo e cánto repercute no galego, tanto se este é elixido coma se é rexeitado
polo alumno.
Das oito linguas que se ofrecen na Universidade de Murcia, a máis reclamada
é o inglés, seguíndoo o alemán, o francés e o italiano; este último moi solicitado
polos alumnos de Historia e Arte que rematan os seus estudios nalgunha das
cidades deste país. A elección dos restantes vai estar determinada por
circunstancias moito máis específicas. O árabe, por exemplo, está a ver
incrementada a súa demanda por razóns socioculturais concretas: a emigración
masiva destes pobos no sur fará que non teña que pasar moito tempo para que
no ensino primario e secundario se requiran mestres de árabe ou profesorado
cun mínimo de coñecementos desta lingua.
O caso do catalán tamén se ve favorecido porque a menos de 100 quilómetros
empeza a Comunidade Valenciana; comunidade que acolle a moitos dos
estudiantes da rexión murciana nas súas convocatorias de oposicións ó ensino e
noutros moitos campos nos que o idioma requirido é o catalán.
O grego moderno é solicitado, sobre todo, por xente de Filoloxía Clásica, por
cuestións de afinidade e complementariedade.
Centrémonos, pois, en ver quén son os que optan polo galego. Para estes
datos acóllome á experiencia e á enquisa -totalmente anónima- que, nos pri-
— 500 —