1 - RUC

todo o que aprendemos, e a partires destes mesmos esquemas vamos desenvolvendo novos
esquemas que sirven para construir a comprensión, noutros niveis máis complexos que
os anteriores, do mundo ou o entorno que ten e vive o individuo. Podemos dicir que tódolos
suxetos construien o seu coñecemento; a veces, os demais sírvennos de axuda, pero naide
pode facer a construcción do coñecemento no lugar de cada quen; o coñecemento
construiese establecendo relacións entre ideas e relacibns entre os obxetos, que á vez
posibilitan a descentración do coñecemento proprio e a coordenación do mesmo co das
outras persoas (KAMII, 1982).
En resume, dado que o coñecemento obxectivo non se logra a través do
sinxelo recordo sinxelo da información exterior, senón que se inicia coas interaccións
entre o suxeto e os obxetos, implica necesariamente dous tipos de actividade, por unha
banda, a coordenación das accións mesmas, e por outra, a interrelación entre os obxetos.
O coñecemento obxectivo está sempre subordinado a certas estructuras de acción, pero
éstas derívanse dunha construcción non dada nos obxetos, senón que é feita polos suxetos;
así, vemos que nos primeiros meses de vida, o neno non ten obxetos permanentes, senón
soio imaxes que aparecen e desaparecen, e a veces volven a aparecer; a permanencia dos
obxetos escomenza coa acción de buscar o obxeto cando desapareceu do campo visual, que
atestigua á vez a aparición de interaccibns primitivas entre suxeto e obxeto.
Agora ben, para que se estableza un esquema dun obxeto permanente
independente das proprias accións do suxeto, é necesario que se construia unha nova
estructura que remata dotando ó individuo dunha nova organización do mundo exterior,
facilitádolle novos instrumentos cognitivos (esquemas) que contribuien á resolución das
novas perturbacións que Ile crea o seu entorno (PIAGET, 1978). É dicir, para que se
construia o coñecemento é necesario que haia unha estimulación externa dada polo mundo
físico e social, que o sistema nervioso do suxeto leve a cabo unha madurez, e polo tanto
vaia constituíndo a base biolóxica dende a que se percibe o mundo, e que os probremas e
perturbácións que xenere ese mundo físico e social poidan ser resolubles, xa que nengún
organismo pode vivir nun medio irresoluble para o mesmo (poida ser equilibrable).
5.5. Os esquemas de cofiecemento e aadquicisión de novas aprendizaxes:
principais vías de acceso ó cofiecemento
Gran parte do desenvolvemento intelectual do suxeto consiste na capacidade
- 103 -