1 - RUC

a actividade caracteriza unha unidade de vida do home, que abarca nunha estructura
integral as correspondentes necesidades, motivos, finalidades, tarefas, accións e
operacións, vemos que esta actividade debe ser o elemento rector sobre a que debe levarse
a cabo o proceso educativo, de tal xeito que do xeito que organize o funcionamento da
mesma, potenciará a asimilación dun novo conxunto de capacidades correpondentes ós
requisitos da sociedade mesma.
Por outra banda, a actividade coma aprendizaxe ten unha relación moi
directa coas necesidades do suxeto que aprende (recordemos que a actividade dun suxeto
corresponde á algunha necesidade que a dirixe cara un obxeto para satisfacer ésta; este
obxeto estimula e dirixe a actividade); se partimos desta perspectiva, a aprendizaxe é
soio actividade real cando satisface a necesidade cognitiva para a que foi creada, e neste
caso, o coñecemento, que é o propósito de dita aprendizaxe, serve únecamente como un
motivo no que a necesidade do suxeto atopa a súa obxectividade, e ó mesmo tempo, actúa
como meta desa actividade (TALYZINA, 1981); se un suxeto que aprende ten un
determinado interés que non corresponde coa necesidade real para a que foi constituída a
necesidade, ou dito doutra forma, o seu interés non corresponde co obxectivo para o que
foi creada a necesidade, non aprenderá ou aprenderá a satisfacer outra necesidade, co cál,
a súa aprendizaxe non é xa unha actividade en sí (pode ser outra ou calquer tipo de acción
englobada noutra actividade) polo que a súa necesidade é cambeada por outra intermedia,
que dará lugar á unha acción que conducirá á outro tipo de actividade e polo tanto, outro
tio de aprendizaxe do que queríamos producir. Neste caso, o coñecemento que constituía a
meta da actividade perseguida nun primeiro momento, non realiza a función de
motivación dende o momento en que o proceso de aprendizaxe non é estimulado polas
funcións e motivos iniciais, senón que é estimulado polos motivos alternativos, que b
mesmo temp^o satisfacen outra necesidade simultánea (LEONTIEV, 1989), o que dará
lugar a outro tipo de aprendizaxe.
Un enfoque orientado cara á actividade do alumno, permítenos entender a
aprendizaxe como un proceso activo que ten lugar no individuo que aprende; este
individuo enfréntase ó estímulo, reacciona activamente, examinándóo e experimentándo
con él na situación que se presenta, co cál, realmente actúa e opera co obxeto de
aprendizaxe; este aprender non é un proceso pasivo, xa que é un proceso mediante o cál, o
suxeto asimila varias clases de actividade humán, e po'r conseguinte asimila os actos que
forman parte desas actividades que os mesmos realizan (TALYZINA, 1981). Debido á
natureza social da mente do home, as persoas non nacen con capacidades de pensar,
memorizar, fala'r, comunicarse, etc, xa adquiridas, senón que desenvolve estas ó longo da