1 - RUC

polas duas invariantes, permítenos observar a intelixencia no seu contexto adecuado,
como unha extensión desenvolta de actividades máis primitivas (FLAVELL, 1985).
5.3. Asimilacion e acomodación.. O equilibrio e a súa relación coa
construcción de esquemas de acción.
Todo acto intelixente supón a existencia dalgún tipo de organización ou
estructura intelectual do que parte e no que se desenvolve; a aprehensión da realidade
sempre implica interrelacións múltiples entre as accións cognoscitivas e os conceptos e
siñificados que estas accións expresan (FLAVELL, 1984), organizados direccionalmente
en términos de medios para alcanzar uns fins, que poden caracterizar as series de accións
individuais de cara ó desenvolvemento cognoscitivo. Este desenvolvemento lévase a cabo
coma un proceso de aproximacións sucesivas á unha especie de equilibrio, ou estado final
que nunca se alcanza por completo, e que se consigue, de xeito parcial, por medio de
adaptacibns, coas suas sucesivas asimilacións e acomodacións. A adaptación e a
organización son duas caras dunha mesma moneda, xa que adaptación supón unha
organización, e ésta alcánzase mediante a anterior (PIAGET, 1983).
Neste senso, estas conexións psicoxenéticas fundamentais (adaptacións e
organización) xeneradas ó longo do desenvolvemento non poden ser consideradas como
reductibles á asociacións empíricas, senón que consisten, máis ben, en asimilacións dos
obxetos que perturban ous desequilibran o organismo, tanto no senso biolóxico como
intelectual e acomodacións do organismo á estes obxetos perturbadores establecendo un
novo equilibrio; dende o ponto de vista biolóxico, a asimilación é a integración de
elementos exteriores en estructuras en evolución ou xa acabadas do organismo, de tal
xeito que todo achegamento cognitivo a un obxeto ambiental require^ forzosamente dalgún
tipo de estructuración ou reestructuración cognoscitiva dese obxeto en consonancia coa
natureza da organización intelectual propria do organismo: así temos que:
T+ I- AT + E} ónde T é a estructura, 1= sustancias ou enerxfa integrada; AT =
coeficinte da consolidación da estructura, e E= sustancias ou enerxía eliminada.
En realidade, nengunha conducta constituie un comenzo absoluto, xa que
resulta integrada en esquemas anteriores e equivale á asimilacións de novos elementos
nas estructuras xa construídas (innatas ou adquiridas); cando dicimos que un organismo
ou un suxeto está sensibilizado a un estímulo, queremos dicir que é capaz de darlle unha
- 94 -