1 - RUC

actividade mental está determiñada pola práctica social, e ten unha estructura afín á ela;
a actividade é a sustancia da conciencia humán. Vamos ver posteriormente algunhas
especificidades disa clase de actividade xeneradora de coñecemento.
3.2.1. O caracter social e cultural da actividade: o paso da actividade
externa á actividade interna como orixinadoras do desenvolvemento.
Na teoría de A. LEONTIEV, o concepto de actividade está ligado coa afirmacibn
da idea acerca do seu caracter obxetal; neste caso, o obxeto non se comprende como algo
existente de por sí e actuante sobre o suxeto, senón como ... "aquelo ó que está dirixido 0
acto"... é decir, como algo co que o ser vivo se relaciona, e que é o obxeto da súa
actividade, xa sexa esta externa ou interna (LEONTIEV, 1989). A actividade do suxeto
está ligada a certa necesidade, que provoca a súa tendencia á búsqueda, na que, á o mesmo
tempo, se manifesta a actividade mediante a cál o suxeto palpa o obxeto e convírteo no seu
motivo máis concreto. Así, a actividade do suxeto xa non é dirixida polo obxeto mesmo,
senón pola imaxen que ten o suxeto do obxeto, xurdida na situación de búsqueda no proceso
mediante o cál, a actividade deste suxeto aseméllase ás propiedades do obxeto, non como un
proceso unilateral de acción do obxeto sobre o suxeto, senón como un proceso bilateral de
acción entre o suxeto e o obxeto. Esto dá lugar á xeneración dun proceso psíquico por
parte do obxeto nos suxetos, e no que a actividade xoga un papel esencial de interacción
activa suxeto-obxeto que dá lugar, como resultado, á existencia dunha aprendizaxe.
Dende esta perspectiva, o concepto de actividade, examínase en psicoloxía á
luz de dúas funcións: como principio explicativo (estudio iniciado por L.S. Vygotki e S.
Rubinstein e continuado por A. Luria, A. Leontiev e outros.) e como obxeto de
investigación, cuio estudo tamén iniciou Vygotski pero foi realizado de forma
particularmente intensa por A. Leontiev e os seus seguidores (DAVIDOV, 1988). Un dos
principais métodos de estudo dos procesos de xurdemento e desenvolvemento do reflexo
psíquico foi a análise dos cambeos que na actividade obxetal é mediatizada pola vinculación
do suxeto co mundo real. A evolución posterior do comportamento e a psiquis dos animais
pode ser correctamente comprendida como historia do desenvolvemento do contido obxetal
desa actividade, característica básica e constituinte da mesma actividade. A análise
psicolóxica da actividade non consiste en localizar nela os elementos psíquicos que a
constituien para o seu estudo posterior, se nón en discernir as unidades que conten en sí o
mesmo reflexo psíquico, que é o que en definitiva, regula a actividade no medio dos
obxetos, e polo tanto, é algo inseparable da actividade humán que o mesmo tempo, o
xenera e é mediatizada polo mesmo (A. LEONTIEV, 1989).
- 58 -