1 - RUC

nos prantexamentos das duas anteriores, resaltando o aspecto importante que xoga o
contéxto socio-cultural na aprendizaxe do individuo, que se apoia nunha serie de
investigacións transculturais (BRUNER, OLVER e GREENFIELD, 1966; LURIA, 1971;
COLE e SCRIBNER, 1974; SCRIBNER e COLE, 1981) que defendían, que en moitos casos,
as persoas sen escolaridade non coñecen o obxeto das tarefas de tipo escolar utilizadas nas
probas psicométricas, polo que o seu resultado non poden sinalarse como válidos, debido a
que en realidade estan aplicándose dun xeito destinto que ó de atoparlles senso. A evidencia
de que destintas experiencias educativas dan orixe a diversos sistemas de aprendizaxe
funcional é un dos resultados máis importantes destos estudos, o que dá pé para falar da
universalidade das capacidades cognitivas básicas. Tódolos grupos culturais levan a cabo
as suas capacidades para recordar, xeralizar, operar con abstraccións e razoar
lóxicamente de xeito destinto(SCRIBNER e COLE, 1973), pero ademáis, existen
diferencias no xeito en que se explotan estas capacidades ante situacións de resolución de
probremas, de ahí a importancia da escola á hora de levar a cabo as aprendizaxes das
mesmas. Niste senso, a aprendizaxe escolar introduce novas materias no coñecemento do
alumno, materias que poden non ter contrapartida cultural no neno, e entrar en conflicto
co xeito de comprender e interpretar a cultura tradicional do seu mundo.
1.2.2. A importancia da cultura na trasmisión do cofiecemento social.
Dado que a linguaxe é o medio predominante que a escola utiliza para
transmitir e adquirir a información ós alumnos, xurde un novo probrema máis que se
engade a aprendizaxe de ditos alumnos, xa que as diferencias sociais e culturais que
implican diferencias linguísticas, provocan dificultais interaccionais, malentendidos e
predisposicións entre docentes e alumnos na aula (ERIKSON, 1989). Debido a que as
diferencias culturais radican en presuposicións implícitas aprendidas de xeito
inconscinte na vida cotidiana do fogar e da súa comunidade, esto determina o xeito de levar
a cabo a interacción (por ex.: rasgos dialécticos, fonolóxicos e gramaticais na fala dos
nenos, que ós profesores Iles é difícil de entender) (PIESTRUP, 1973), os xeitos de
demostrar atención e comprensión por parte dos nenos a través de conductas non verbais
(ERIKSON, 1975) e as diferencias na organización da toma de palabra na conversación
que producen superposicibns de falantes ou pausas prolongadas (WATSON e BOGGS,
1977).
Asímesmo, o neno soie aprender a traveso dunha serie de demostracións nas