1 - RUC

a que o alumno poida aprender siñificativamente, en canto se Ile presentan os contidos de
aprendizaxe a unha distancia óptima entre o que o él sabe(desenvolvemento efectivo) e o
que queremos que chegue a saber (desenvolvemento potencial); cando a distancia entre
estes saberes é grande (non hai un desaxuste óptimo e o desequilibrio é moi grande, polo
que non pode establecer uns nexos cos novos contidos), ou moi pequena (co cál non sinte a
necesidade de revisar os seus esquemas de coñecemento), prodúcese unha desmotivación e
polo tanto un bloqueo de cara á aprendizaxe, ou ben chgga a realizar aprendizaxes
mecánicas ou repetitivas dos novos contidos ou coñecementos.
6.3.1. A importancia da planificación na motivación das aprendizaxes
escolares.
Neste senso, cabe sinalar con respecto á motivación, que non pode deixarse ó
azar a posibilidade de que as novas aprendizaxes creen novos intereses nos alumnos
(COLL e SOLE, 1989), xa que poden estar creando novos obxectivos que non coincidan cos
obxectivos prantexados pola aprendizaxe escolar (lembremos eiquí, a diferenciación que
fai a psicoloxía soviética, que vimos no capítulo 4, entre acción e actividade, e como a
creación dun novo interés conleva a creación dunha acción ou dunha nova actividade);
para que eso non suceda e non cheguemos a unha situación de desmotivación respecto á
aprendizaxe que se quere conseguir, é necesario que establezamos unha planificación
organizada e sistemática, na que partamos, en primeiro lugar, do que o alumno xa sabe
(desenvolvemento efectivo), en segundo lugar, da competencia que posee ese alumno
(desenvolvemento evolutivo), e, en terceiro lugar, da potencialidade que pode
desenvolver ese alumno (dada polos coñecementos que xa ten adquiridos e as estratexias
que posee).
Deste xeito, esta sistematización e organización debe de ir comprendida
nunha programación de sistema aberto, onde o que ensina chegue a controlar o progreso
do alumno, replanteandose as suas decisión previas no caso en que fixera falla, reposando
para eso, nunha interacción que se estableza entre o profesor e os alumnos
suficintemente dinámica e rica para que posibilite unha acción pedagóxica que poida
servir realmente de axuda e andamiaxe á construcción do coñecemento por parte deses
alumnos. En tódolos casos, non pode olvidarse que un dos principais elementos
motivadores reside eiquí, en que a aprendizaxe ten que ter senso para o alumno, e éste
debe darlle un siñificado ás actividades que leve a cabo ou se vexa inmerso, xa que
debemos de contar que o alumno "...tende ó éxito que pode aspirar e o axusta ou equilibra
ás súas posibilidades de acción" (GENOVARD,GOTZENSeMONTANE,1989).
- 119 -