1 - RUC

eacción, non no obxeto, senón noutra persoa . .. máis tarde, cando o neno é capaz de
re/acionar seu fallido movemento de agarrar coa situación obxectiva como un todo,
escomenza a interpretar dito movemento como acto de sina/ar ... dun movemento
orientado cara un obxeto convírtese nun movemento dirixido a outra persoa, nun medio
de estab/ecer re/acións. O movemento de asir trasfórmase no acto de sina/ar ...
convírtese nun verdadeiro xesto soio despois de manifestar obxectivamente tóda/as
funcións de sinalar para outros e de ser comprendido polos demáis como tal. Seu
siñificado e funcións críanse, ó principio por unha situación obxectiva, e logo po/a xente
que rodea ó neno `:.. (VYGOTSKI, 1978).
Como podemos observar neste exemplo, a internalización é un proceso
implicado na trasformación dos fenómenos sociais, proceso que según VYGOTSKI (1978)
consiste nunha serie de cambeos: ( i) unha operación que inicialmente representa unha
actividade externa, reconstruíese e escomenza a suceder internamente. É de especial
importancia para o desenvolvemento dos procesos mentais superiores a trasformación da
actividade que se serve de signos; (i i) un proceso interpersoal queda trasformado noutro
intrapersoal. Tódalas funcións psicolóxicas orixínanse como relacións entre seres
humáns; (iii) a trasformación dun proceso interpersoal nun proceso intrapersoal, é o
resultado dunha prolongada serie de sucesos evolutivos. O proceso, aínda que trasformado,
segue existindo e cambea como unha forma externa de actividade durante certo tempo
antes de internalizarse definitivamente. Sua internalización está vinculada a cambeos nas
leis que rexen súa actividade, e incorpóranse nun novo sistema soas suas proprias leis. A
noción de internalización soiamente era aplicable ó desenvofvemento das funcións
psicolóxicas superiores, e polo tanto, á líña social e cultural do desenvolvemento. A
internalización do plan interpsicolóxico, implica a reconstrucción da actividade
psicolóxica en base ás operacións, e reconstruiense para formar unha nova entidade
psicolóxica, cambeando súa estructura e funcións (VYGOTSKI, 1979).
ZINCHENKO (1985) sinala como a perspectiva de Vygotski rechaza tanto a
suposición de que as estructuras da actividade externa e interna sexan idénticas como de
que non estean relacionadas. LEONTIEV ( 1989) afirma que este proceso non consiste na
trasferencia dunha actividade externa a un plano interno preexistente, senón que son os
procesos mediante os cáles é formado este plano interno. Como sinalaba no exemplo
exposto anteriormente de Vygotski, a formación do plano interno vaixe facendo pouco a
pouco, e unhas funcións tardan máis e outras menos en internalizarse; algunha adquire o
carácter de proceso interno como resultado final dun prolongado desenvolvemento,
namentras que para outras, o seu estado final é unha forma externa de actividade
- 80 -