1 - RUC

desenvolverse na sociedade humán.
Deste xeito, podemos dicir que o individuo cando nace non ten un
comportamento humán, xa que carece das actividades que caracterizan este tipo de
comportamento, pero ten a capacidade para asimilar as condicibns de vida e a educación
que o mundo dos humáns Iles ofrece (a capacidade para aprender é unha das
características máis importantes do cerebro humán, é dicir, a gran plasticidade que
posee).
Por outra banda, cada xeneración plasma as súas experiencias,
coñecementos, aptitudes e actividades no producto do seu traballo, traballo que pode ser
material (facer obxetos, casas, máquinas, etc) ou mental (utilizar a linguaxe, a ciencia,
as artes, etc), e que vai configurando a súa herencia social ou o medio social onde vive
(LEONTIEV, 1979). A asimilación dese mundo social, a cultura humán, realízase pouco a
pouco, e mediante as experiencias sociais que posibilita a cultura onde vive, configurada
nos coñecementos, aptitudes, normas, etc, que posibilitarán a integración dese : individuo.
Pero esta adquicisibn a levará a cabo, este individuo, de xeito contínuo e coa orientación
ou guía do adulto, a través do proceso educativo (ELKONIN, 1980); mediante o proceso
educativo, o individuo asimila ou apropiase do coñecemento cultural, froito das
anteriores xeneracións humáns e das conquistas que éstes fixeron ó longo da súa
existencia, consolidadas nos obxetos reais e nos fenómenos creados. O neno cando se pon en
relación co mundo natural, percíbeo xa condicionado polo home (as roupas protéxeno do
frío, e a luz artificial da oscuridade); pode dicirse que o desenvolvemento mental do neno
iníciase nun mundo humanizado (LEONTIEV, 1979). O neno non se adapta ó mundo dos
obxetos humáns e ós fenómenos que o circundan, senón que os fai seus, aprópiase deles.
Según afirma LEONTIEV (1979), este proceso dse apropiación caracterízase
non soio pola adaptación biolóxica, como cambeo das cualidades da especie requerido polas
exixencias do medio ambiental, proceso que se dá noutros animais, senón como un proceso
que ten como consecuencia a reproducción no individuo de cualidades, capacidades e
característicias humáns de comportamento, que por medio do cál o individuo pode
trasmitir á outro as conquistas do desenvolvemento da especie, o que nos animais
consíguese mediante a acción da herencia. Este proceso de apropiación é, sobre todo, un
proceso activo, que para que poida darse, necesita de que o individuo enprenda unha
actividade adecuada co obxeto ou fenómeno dado, mediante a cál comenza a utilizar os
instrumentos, asimilandóos con precisión, desenvolvendo unha relación co mundo social
que o envolve, e mediante a cál establece a súa interacción cos demáis individuos humáns
- 72 -