1 - RUC

duradeiras, as accións ou actividades dos actores e os pensamentos ou estados mentais e
emocionais que preceden e acompañan ás accións observables.
As actividades do ensino danse en contextos determinados, entornos que
definen o medio onde se leva a cabo a acción educativa, individual, de grupo, a clase, a
escola, a comunidade, etc; a vida da aula comprende dous tipos de actividade, unha, a
chamada de currículum oculto, lévase a cabo nas actuacións de aspecto organizativo, de
interacción social e desenvolvemento da vida na mesma, e outra, a que ten lugar mediante
as tarefas académicas ou chamada tamén currículum explícito. Os contidos desas
actuacións comprenden e constituien a esencia mesma do acto educativo, porque definen
para que serve a educación escolar.
O material de aprendizaxe ou os contidos sobre os que se vertebra a
interacción entre profesores e alumnos son o centro do proceso de ensino e apr.endizaxe,
polo que non debe de caracterizarse como outra variable contextual máis, e polo que debe
de ser unha parte fundamental nos estudos sobre o mesmo; a unidade ou secuencia de
estudo debe contemplar o contido como unha unidade fundamental de actividade
instruccional que serve como ponto de partida para as análises do proceso educativo. A
perspectiva adoptada polo investigador pódese centrar nun ou noutro aspecto, nos rasgos
elexidos para a análise, a dirección da causalidade provocada pola discusión (profesor ->
estudante, estudante -> profesor, profesor estudante, conducta conxunta do profesor
e do estudante), os temas programados, o nivel de globalización e o contexto das
relacibns, así como o ponto de vista adoptado respecto ás actividades e experiencias dos
participantes.
Así perante moito tempo, as investigacións estructuraronse orredor do
probrema do fracaso, supoñendo que a aprendizaxe era unha causa banal e a súa
realización acontecía de xeito normal, polo que o fracaso era considerado como unha cousa
anormal, consecuencia do cál debíase buscar as razóns polo que sucedía así para poder
subsanar isa anormalidade; dende esta perspectiva, dí GILLIERON (1980), ... "a
investigación das causas do fracaso enténdense como unha enumeración de certos
factores e dificultais que hai que superar. O fenómeno pedagóxico concíbese
atomísticamente". O fracaso atribuiese a falla de intelixencia do alumno, polo tanto
haberá que medir a súa intelixencia e diagnosticar suas aptitudes escolares (CLAPAREDE,
1924; ^ BINET e SIMON, 1911). Para certas aprendizaxes específicas, cando non se pode
cuestionar o nivel intelectual do alumno, intentase descreber, mediante características
destintivas, un síndrome de fracaso (por ex.: a dislexia) ou ben con características