Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

minuut diep in de ogen... We zeggen nog steeds niets...
Afweermechanismen hebben we thuis gelaten... Geen gegiechel en
zo... Vervolgens pakken we elkaar vast en weer blijven we minstens
een minuut staan... We zeggen nog steeds niets... De rest... Vul
maar in...
Helemaal voor de bijl. Week 3, vrijdag.
Sweetgirl weet de perfecte plaats voor onze ontmoeting. Het zijn
de kasteeltuinen van Rhoon. Ik was er overdag al naartoe gereden,
zodat ik zeker wist waar het was en op tijd zou zijn.
Ik ben iets te vroeg en ik heb last van een vreemd
onderbuikgevoel, alsof ik voor het eerst naar het schoolfeestje van
de brugklas ga. Ik loop over de brug de tuinen in en ik maak een
rondje. Er komt een rode auto aangereden en die rijdt het
parkeerterrein op. Ik vraag me af of ze dat is. Ik kijk op mijn
horloge en ik zie dat het nog te vroeg is. Ik loop terug naar de brug
en ik zie nog niemand. Ik loop weer de tuin in. Mijn
onderbuikgevoel wordt steeds heftiger. Ik kan me niet herinneren
dat ik me eerder zo heb gevoeld. Ik loop weer terug naar de brug
en ik zie iemand in de schemering aan komen lopen.
Het is een lange, slanke, donkerharige vrouw. Het moet Sweetgirl
wel zijn. Mijn hart bonst in mijn keel. Ik loop haar tegemoet. Ik
glimlach en ik zie dat zij mij dat ook naar mij toe doet. Ze is het.
Ik pak haar handen en ik kijk haar in haar prachtige donkere
ogen. Ik zeg, zoals we afgesproken hebben, helemaal niets. Ik blijf
haar aankijken en na periode die een eeuwigheid lijkt te duren,
omhels ik haar. Ze vleit zich helemaal tegen me aan en ik voel een
enorme warmte.
Zij verbreekt de stilte en ik hoor haar mooie, donkere en vooral
diepe stem: