Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

al vanuit te gaan. Laten we het zo doen: We pakken in alsof we een
week weggaan. Eerst bezoeken we Andries en Chantal. Daar
blijven we een paar dagen en als het klikt tussen hen en jouw kind,
gaan we een paar dagen weg. We gaan niet te ver en we nemen
onze mobiele telefoons mee. Mocht er iets gebeuren, dan zijn we
binnen het uur terug.”
Ik kijk haar aan en ik zie haar weifelen. “Oké dan, zegt ze. Laten
we het zo maar doen.”
Ik ga direct aan de slag. Ik bevestig een ruggensteun en ik
verhoog de treeplanken, zodat het kind goed achterop kan zitten.
Niets kan ons nu nog tegenhouden. We kunnen samen met de
motor op weg.
Op weg. Week 20, vrijdag.
Ik ben al wakker als haar kind bij ons in bed kruipt. Ze komt
tussen haar moeder en mij in liggen en ze jubelt uitgelaten:
“Mama, ik vind het zo leuk dat we op de motor op vakantie gaan
en dat ik Andries en Chantal mag helpen om hun beesten te
verzorgen.”
Haar moeder draait zich om naar mij en ze geeft me een zoen.
“Goedemorgen lieverd,” zegt ze, “heb je last van het kind? Anders
stuur ik haar terug naar haar eigen kamer.”
Ik zeg: “Ik ben al een tijdje wakker en ik denk dat ik er maar eens
uitga. Dan kan ik alvast inpakken voor ons weekje weg.”
“Een weekje?” zegt ze vragend. “We gaan toch alleen maar het
weekeinde?”
“Ja, naar Andries en Chantal,” zeg ik, “maar daarna gaan wij er
samen toch nog een paar dagen tussenuit.”
“Je weet wat ik daarvan gezegd heb,” zegt ze, “ik laat mijn kind
niet alleen bij vreemden en al zou ik het doen, de kans dat ze
heimwee krijgt is zo groot, dat ik het toch niet naar mijn zin zou
hebben als ik niet bij haar in de buurt ben.”