Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Ik weet niet wat ik ermee aanmoet. Ik snak naar een weekje rust.
Samen te zijn met haar. Weg van alle beslommeringen. Weg van
alle verplichtingen. Een weekje doen wat ik wil, zonder rekening te
hoeven houden met haar alomtegenwoordige kind.
Het lijkt me niet gegund. Ik staak de strijd. Het enige dat ik nog
kan doen is de bal bij haar leggen en zien wat ervan komt.
“Ik weet het niet meer,” zeg ik tegen haar, “jij hebt specifieke
ideeën. Ik geef het op. Laat je me tijdig weten wat het wordt, zodat
ik er ook een beetje rekening mee kan houden?”
Ik werp haar een blik van moedeloosheid toe als ik zeg: “Een
weekje samen weg. Het is alles wat ik vraag.”
Ze knikt begrijpend: “Natuurlijk schat, ik laat het je weten zodra
ik het weet. Maar maak je geen zorgen. Ik ga ervoor zorgen dat jij
volledig aan je trekken komt.”
Waar wil ze naartoe? Week 30.
Ik vraag haar regelmatig of ze al weet wat we gaan doen op
huwelijksreis. Ik vraag haar hoe lang we gaan. Ik vraag het tussen
neus en lippen door en ik vraag het expliciet.
Ze hoort me niet, of ze doet of ze me niet hoort.
De herfstvakantie nadert. Week 30.
De herfstvakantie nadert. Als het goed is, ga ik met haar over een
weekje op huwelijksreis. Echter, ik weet nog steeds niet wat ze wil.
Hoewel ik inmiddels wel weet wat ze niet wil.
Voor de zekerheid vraag ik aan haar: “Het is toch zo dat we het
kind op zaterdag wegbrengen, de volle week voor onszelf hebben
en pas de zaterdag daarop gaan ophalen?”
“Jazeker schat,” antwoord ze, “alleen weet ik nu al dat we haar
op vrijdag op zullen moeten gaan halen, want Hannes heeft die