Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

voor zijn karretje moet spannen. Ze vertelt dat ze er allebei zowat
al een trauma aan over hebben gehouden.
“Zowat?” vraag ik. “Ik verbaas me nog over het feit dat jullie nog
zo dapper doorgaan.”
Ze is net bevallen van het kind. Ze gaan op bezoek bij oma, de moeder van
Guido. In Groningen. Het is laat in de avond en zij geeft het kind de borst.
Oma zit er een beetje bij te dutten en Guido is al een tijdje de hort op.
Niemand weet waar hij zit. Het is een huiselijk tafereel, drie generaties
vrouwen in één kamer.
Tot Guido thuiskomt. Hij is in de lokale kroeg geweest en heeft zich flink
vol laten lopen. Hij gaat voor haar staan en hij stompt haar ineens met een
gebalde vuist vol in haar gezicht, zonder dat er een aanleiding voor is. De
tranen springen in haar ogen. Oma is erbij, maar die heeft niets gezien of wil
niets zien. Guido is haar liefste kind, dus waarschijnlijk is het laatste het
geval. Zij kan niet anders doen dan te blijven zitten, ze heeft het kind immers
aan haar borst.
Beschermer van het kind.
Het wel en wee van het kind is uiteindelijk het doorslaggevende
argument om te gaan samenwonen in Stompwijk. Doorgaan op de
oude voet is niet mogelijk. Guido verwringt de gedachten van het
kind en dat is gebaat bij rust. En als het kind rust heeft, dan krijgt
haar moeder rust en ik dus automatisch ook.
Guido is het er niet mee eens dat zij die beslissing alleen neemt.
Hij is van mening dat hij minstens het recht heeft om inspraak te
hebben over de plaats waar het kind gaat wonen. Hij wil feitelijk
niet dat ze verhuist en dat ze in Rhoon blijft.
Guido heeft een lat-relatie met Deborah, de oude vriendin van
haar, en die woont in Portugaal, wat op nog geen vijf minuten
afstand van Rhoon af ligt. Het kind vertoeft dan ook vaak bij haar