Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

ehoefte aan een papa is zo groot, dat ze jou ook papa wil
noemen. Je krijgt de vaderrol nu toch, dus je kunt je er maar beter
bij neerleggen. Daarbij gaat ze strakjes hier in Stompwijk op
school. Het is toch handiger dat ze het over jou en mij kan hebben
als papa en mama in plaats van mijn moeder en haar vriend.”
Ik vind het een mooi verhaal. Ik vraag haar of zij het niet is, die
het graag wil, maar ze verzekert me met haar hand op haar hart dat
daar geen sprake van is.
“Het is het kind,” zegt ze nadrukkelijk, “geloof me. Je doet haar
er een enorm plezier mee. Wat maakt het jou nou uit?”
Ik heet dus voortaan „papa‟.
Gesprekjes.
Ik woon inmiddels met mijn gezinnetje in mijn huis in
Stompwijk. Mijn leven krijgt direct een nieuwe regelmaat en niet in
de laatste plaats omdat alle rituelen uit Rhoon meeverhuisd zijn. Er
is echter één groot verschil. In haar huis schikte ik me volledig in
mijn rol als logé. Ik liet haar en het kind volledig hun eigen gang
gaan en ik nam genoegen met de schaarse ruimte die ik kreeg. Dat
komt omdat ik het ook niet anders heb kunnen beschouwen als
een logeerpartij, die uit de hand is gelopen. Maar nu wonen we
met z‟n drieën onder één dak, nota bene het mijne.
Ik vind het tijd worden om met haar en het kind eens een paar
duidelijke afspraken te maken, want ik vind het niet goed om alle
rituelen uit Rhoon zondermeer te kopiëren. Ik ben tenslotte één
van de drie en ik heb ook recht op ruimte.
Ik leg haar mijn standpunt uit en zij zegt: “Alles heeft zijn tijd
nodig. Je moet je wel realiseren dat ik al acht jaar met mijn kind
alleen heb doorgebracht. Ik ben al die tijd met haar samen geweest
en al het lief en leed heb ik met haar gedeeld. Daar kom jij ineens
bij. Zowel mijn kind als ik moeten nogal aan deze nieuwe situatie
wennen en daar zul jij terdege rekening mee moeten houden.”