Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Ik wist het echt niet. Week 34, zaterdag.
Ik logeer twee dagen bij Andries als mijn mobiele telefoon gaat.
Het is Klaas, de oudste van haar twee broers, die benieuwd is naar
mijn kant van het verhaal. Ik zeg hem dat het een lang verhaal gaat
worden en dat ik de telefoon daarvoor niet zo‟n geschikt medium
vind. Klaas zegt: “Ik ben de gehele dag op kantoor en je bent nu
welkom.”
“Ik kom er direct aan, over ongeveer twee uurtjes ben ik bij je,”
zeg ik tegen hem en we beëindigen het telefoongesprek.
Ik voel enige opluchting, want met Klaas kan ik wel praten. “Ik
hoop dat ik met hem vandaag al spijkers met koppen kan slaan,”
zeg ik tegen Andries, “ik ga direct weg en ik kom in de loop van de
avond weer terug.”
Ik stap in mijn auto en ik rijd naar het kantoor van Klaas toe. Ik
word ontvangen in de spreekkamer van het kantoor van het
familiebedrijf. Haar broer Tom, de jongste van de twee, is er ook.
Ik krijg een kop koffie en ik doe mijn relaas. Het gesprek duurt
meer dan een uur.
Er is iets wat me opvalt. De broers vragen me keer op keer:
“Wist je het dan echt niet?”
Terug naar huis. Week 35, vrijdag.
Ik ben nu bijna een week in het oosten en ik begin de kriebels te
krijgen. Zij moet nou toch wel van de eerste schrik bekomen zijn
en nagedacht hebben over hetgeen ze kan gaan doen. Ik hoop dat
ze dat al een beetje weet en dat ze in actie is gekomen. Maar mijn
hoop blijkt ijdel, want er gebeurt helemaal niets. Ze doet niets
anders dan klagen en van Klaas krijg ik, in tegenstelling tot wat hij
heeft beloofd, geen enkel teken van leven. Ik heb regelmatig
contact met haar, zowel via e-mail als de telefoon.