Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

ezoek. De dames zitten met z‟n vieren op het terras rond de tafel,
die vol staat met kopjes, glazen en bordjes voor de thee, limonade,
koek en nog veel meer. De kinderen zijn in de tuin en ze
schommelen, wippen, zitten in de boomhut en rennen rond. Twee
ervan duiken in het zwembad, het is er warm genoeg voor.
Onze buren hebben een gigantische palm voor ons gekocht. Het
cadeau heeft een tweeledig karakter. Als huwelijksgeschenk en ter
verwelkoming van mijn aanstaande echtgenote in haar nieuwe
habitat. Ik pak een drankje en voeg me bij het gezelschap. Het
gesprek gaat over allerlei gewone dingen, dus eigenlijk nergens
over. Het is gewoon gezellig, de zon schijnt, de hele bups kinderen
vermaakt zich prima, overmorgen trouw ik met haar en onze
buren leven met ons mee. We burgeren al een beetje in en wat kan
ik me nog meer wensen?
Etenstijd breekt aan en het gezelschap neemt afscheid. Ik ga
automatisch de keuken in om het avondmaal te bereiden. Het is al
een vaste gewoonte aan het worden. Zij kookt ook nog wel eens,
maar alleen als ze er echt niet meer onderuit kan. Af en toe koken
heb ik altijd al leuk gevonden, maar sinds kort ben ik elke avond
de pisang. Ik moet het er met haar eens over hebben.
Zij vindt het wel wat, dat ik kan koken. Het kind overigens ook. Die
vraagt letterlijk of ik het wil doen, want dan kan ze haar bordje tenminste
helemaal leegeten. “Als jij kookt is het niet zo vies,” complimenteert het kind
me, “want als mama kookt, is het vaak niet zo lekker.”
Ik verwacht dat het haar iets doet, maar het blijkt dat zij er helemaal niet
mee zit. Integendeel. Zij lijkt er bijna trots op als ze zegt: “Het is dat ik moet
koken voor het kind, anders zou ik het zelfs nooit doen. Het boeit me niet, het
heeft me nooit geboeid en het zal me ook nooit gaan boeien.”
Ik weet dat allang, want ik heb het gezien aan de spullen die ze voor de
maaltijden in huis haalt als ze boodschappen doet. Als ze het al doet, dan
koopt ze allemaal van dat potjes-, zakjes- en blikvoer, waar geen kraak of
smaak aanzit. Als basis wel bruikbaar, maar dan moet je op zijn minst nog
behoorlijk in de weer met kruiden e.d. om er een beetje smaak aan te krijgen.
Dus boodschappen doen boeit haar ook niet en ze laat het graag aan mij over.