Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Ze mag nog een paar kleine dingen in de slaapvertrekken
afmaken en een paar dingen doen in de tuin. Aan de woonkamer
mag niets meer veranderen, dat komt pas na de winter. Ik vraag
haar of ik nu duidelijk genoeg ben geweest. Ik vraag haar ook of ze
gaat doen wat ik gezegd heb. Ze kan niet anders en ze gaat
schoorvoetend akkoord.
Toch blijft ze periodiek meubels verslepen en het aantal planten
neemt met de dag toe. Mijn huis lijkt wel een kleine Intratuin. Zij
denkt dat ik het niet zie en ik doe maar net alsof ik het niet zie.
Ik kom thuis en de hele santenkraam is weer eens versleept. Ik
heb er een paar keer niets van gezegd, dus waarschijnlijk denkt ze
dat ze ermee weg kan komen. Ik spreek haar erop aan.
“Je moet toch toegeven dat het leuker staat dan hiervoor,” zegt
ze, alsof ik dat antwoord niet al kende. Ze gaat door: “Je wilt toch
ook in een thuis thuiskomen. Ik heb erover nagedacht, deze
opstelling is veel handiger. Daarbij heb ik toch niets te doen. Is het
nou zo erg? Gun je me het pleziertje van het verbeteren van ons
woongenot niet eens?”
Ik schud mijn hoofd en ik kijk haar verwijtend aan. Ze schrikt er
een beetje van en ze zegt haastig: “Dit is de laatste keer dat ik het
heb veranderd. Het staat nu goed, dus het hoeft ook niet meer
veranderd te worden. Echt waar.”
Zus en Jip komen op bezoek. Het is een doordeweekse dag en ik
heb een vergadering. Terwijl ik weg ben, helpt Zus haar de
meubels te verslepen. Als ik thuiskom zie ik het direct. Ze gokt er
waarschijnlijk op dat ik er geen punt van maak als Zus en Jip erbij
zijn, maar daar vergist ze zich dit keer in.
Ik schiet direct uit mijn slof en ik zeg geërgerd: “Ik heb je toch
verboden om de meubels te verslepen! Waarom doe je het dan
toch?”
Ik verwacht dat ze gaat reageren op mijn kleinerende opmerking,
zeker omdat haar beste vriendin erbij is. Maar de reactie die ik