Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

nodig schijnt te hebben, niet voldoende tijd over om de nieuw
gepote plantjes te besproeien.
“Toen de plantjes de grond in moesten, zat je er niet zo mee dat
je kind zo weinig aandacht kreeg,” verwijt ik haar.
“Dat is anders,” zegt ze, “want als ik ze niet in de grond had
gezet, dan zouden ze dood zijn gegaan.”
“Ze gaan nu toch ook dood?” zeg ik.
“Mijn kind heeft aandacht nodig,” houdt ze vol, “en het is
trouwens jouw investering. Doe ermee wat je goeddunkt.”
Daar kan ik het mee doen.
Ik besluit mijn investering toch maar veilig te stellen. Ik zet mijn
verstand op oneindig en ik ga de plantjes besproeien. Ik doe dat nu
bijna elke avond, want het is zeer warm. Ik zeg tegen haar dat ik
me een Jan Lul voel, maar zij wuift mijn opmerking weg. “Geloof
me schat,” verzekert ze me, “vroeger of later ga jij tuinieren echt
wel leuk vinden.”
Ik kijk haar meewarig aan en ik denk: “Wat haat ik die kuttuin!”
De werkzaamheden rondom het huis - ik krijg het woord tuin
niet meer uit mijn strot - gaan op een laag pitje door. Jochem
werkt samen met Erwin, een goede vriend van hem, elke avond
een paar uurtjes door. Als de schemering invalt stoppen ze.
Voordat ze naar huis gaan, komen ze eerst nog eventjes een biertje
drinken. De jongens kunnen er niets aan doen, maar hun
aanwezigheid ergert me omdat ik het rechtstreeks in verband
breng met mijn ergernis rondom de tuin. Ik zeg het ook tegen
haar, maar ze is van mening dat het mijn eigen schuld is. Ik ben
het, die ze heeft uitgenodigd.