Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Ik heb twee dames in mijn nek. Ze vinden het flauwekul. Ze
deden het in Rhoon ook altijd en waarom kan het nu dan niet
meer?
Ik houd mijn poot stijf maar het kind blijft mokken. Ik geef haar
de keuze tussen op haar kamer gaan zitten mokken of hier haar
boterhammetje opeten. Haar moeder kijkt me aan en ziet dat het
me ernst is.
“Sorry kind,” zegt ze, “ik ben het niet met papa eens, maar hij is
wel de baas in huis. Doe in dit geval maar wat hij zegt.”
Het kind is bang.
Het kind moet een plas doen. Op een zaterdagmiddag in het
overvolle winkelcentrum van Zoetermeer. Ik kijk rond en ik kan
zo snel geen openbaar toilet vinden. Ik zie wel een restaurant en ik
zeg tegen het kind dat ze daar een plas kan doen. Ze durft niet
alleen, wat ik wel begrijp. Ik ga met haar mee het restaurant in en
ik begeleid haar naar achteren, waar de toiletten zijn. Ik wacht voor
de deur, maar dat is voor het kind niet voldoende. Ik moet in het
portaal van het toilet komen staan. Het kind laat de deur op een
kier staan en blijft continu tegen me praten. Als ik eventjes niets
terugzeg, gaat de deur direct open en ze kijkt met een verschrikte
blik of ik er nog ben. “Waarom zeg je niets terug?” vraagt het kind
me verwijtend.
Ik praat erover met haar moeder. “Verlatingsangst,” zegt ze,
“pure verlatingsangst. Allemaal de schuld van Guido, die heeft
haar meerdere malen in de steek gelaten.”
Ze vertelt: “Toen hij haar de eerste keer had meegenomen moest
hij pretsigaretjes halen om aan zijn behoeften te voldoen. Het was
diep in de nacht en hij liet zijn slapende kind alleen. Het kind werd
echter wakker en het ging op zoek naar haar vader. In paniek heeft
ze mij toen gebeld. Ik heb haar minstens een uur aan de telefoon