Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Het zijn vreemde gesprekken die ik met haar voer. Zij is,
begrijpelijk, onzeker over haar toekomst. Ze vraagt dan ook
steevast of ik mijn belofte, dat ik haar zal helpen om op de rit te
komen in het geval dat het tussen ons spaak zou lopen, ga
nakomen. Elke keer vraagt ze ook of ik me echt aan mijn belofte
ga houden en elke keer weer bevestig ik het.
Ik probeer haar uit te leggen dat zij het zelf moet doen en dat ik
alleen maar kan helpen. Ik zeg: “Het is jouw toekomst en jij moet
zelf bepalen hoe je die tegemoet gaat. Ik kan met je meedenken en
ik kan je steunen, in bijvoorbeeld financiële zin. Maar meer doen
kan ik niet.”
Helaas begrijpt ze me niet. Ze verheft de situatie waarin ze
vroeger leefde tot ideaal en ze klaagt over het feit dat ze er niet
naar terugkan. “Alles is weg,” huilt ze, “mijn huis en mijn baan. Ik
moet helemaal opnieuw beginnen en ik heb helemaal niets meer.
Het enige dat ik nog heb zijn zorgen en de verantwoording voor
mijn kind.”
Een bijna onweerstaanbare drang komt bij me op om haar te
vertellen dat het haar eigen schuld is. Zij heeft immers zelf haar
baan en huurcontract opgezegd, ondanks mijn uitdrukkelijke
protesten. Maar ik bedwing het en ik houd mijn mond.
Haar klaagzang gaat over in een andere toon en ik word
onderwerp van haar relaas. “Jij hebt het maar gemakkelijk,” zegt ze
verwijtend, “jij gaat strakjes door alsof er niets is gebeurd. Alsof ik
en mijn kind er nooit zijn geweest. Het enige dat ik je vraag is, me
te helpen en het enige dat ik zie, is dat je maar in het oosten van
het land niets zit te doen.”
“Wat is het dan dat je precies van me verwacht?” vraag ik. “Ik
kan toch niet bedenken wat jij moet gaan doen? Of moet ik een
huis voor jou gaan zoeken? Of een baan? Dat kan ik toch niet, dat
zul je echt zelf moeten doen. Ik zal je, als je eenmaal weet wat je
wilt, echt wel helpen waar nodig. Zoals ik heb beloofd.”
“Maar ik kan toch alleen maar terug naar Rhoon,” beweert ze,
“niet eens voor mezelf, maar voornamelijk voor mijn kind. Met