Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Ik voeg er nog een „alsjeblieft‟ aan toe.
Het kind komt zich er ook nog eens mee bemoeien. Ze heeft
haar knuffel in haar armen en ze sabbelt weer aan een oor.
Ik sommeer het kind om het strijdtoneel ogenblikkelijk te
verlaten, wat ze met tegenzin doet. Haar moeder blijft echter staan
en ik zeg dat ze haar kind moet volgen, maar ze laat zich niet
wegsturen. Mijn smeekbede heeft geen enkel effect op haar, want
ze heeft nog geen afdoende antwoord op haar vraag en ze laat zich
zeker de keuken niet uitsturen. Ze maakt me dat klip en klaar
duidelijk en daar komt haar vingertje. Ze zegt: “Ne pas. Jij moet
niet de fout maken om mij voor één of ander dom blond mokkel
aan te zien, die je zomaar met een kluitje in het riet kunt sturen.”
Ze gaat maar door en ze begint tegen me te foeteren. Ik geef
haar het gevoel dat ze gelijk heeft. Ze weet het daarom ook zo
zeker. Als ik niets te verbergen had, dan had ik haar een normaal
antwoord gegeven op haar vraag. Nu draai ik er omheen en zij
heeft het dus bij het rechte eind. Ze gaat maar door en ze krijgt,
waar ze klaarblijkelijk op uit was: Een ordinaire ruzie.
Ik ga door het lint. Uitzinnig van nijd bijt ik haar toe: “Rot op.
Verdwijn uit mijn ogen. Verdwijn ook gelijk uit mijn leven. Het
kan me niet schelen waar je naartoe gaat. Ik wil je niet meer zien.
Rot op. Rot op.”
Om mijn betoog kracht bij te zetten maak ik een „rot op‟-gebaar.
Ik heb het mesje, waarmee ik de broccoli en de prei aan het
snijden was, nog in mijn hand.
Zij wordt daardoor, voor zover mogelijk, nog bozer. Ze voelt
zich nu ook nog eens fysiek bedreigd. “Ga je me nu ook al dreigen
met een mes?” schreeuwt ze me toe. Ze verwijt me dat ik al net
zo‟n slappe drol ben als al haar exen, die haar alleen maar
aankonden met fysiek geweld.
Ik heb het nu helemaal met haar gehad. “Als je nu de keuken niet
uitrot, dan sla ik je eruit,” dreig ik.
Ze blijft met haar handen in haar zij staan en ze zegt dat ik dat
niet durf. Daarvoor ben ik een veel te slappe drol. Het wordt rood