Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

Ze woont net twee weken bij me en ik sta met haar achter in de
tuin. Jochem is net klaar met klussen en staat naast ons. Jochem is
de zoon van mijn buren. Het is een handige man die er graag een
beetje bijklust. Hij is niet alleen handig, hij kent iedereen in en
rond Stompwijk en weet er de weg. Ook kun je met hem, in ieder
geval altijd op vrijdagavond, een gezellig biertje drinken in de
lokale kroeg.
We staan met z‟n drieën de zonsondergang te bewonderen.
Stompwijk ligt ongeveer een kilometer of vijf van de zee af en ik
heb een vrij uitzicht over de onbebouwde polder. Dat levert, zeker
in de zomer, bijzonder fraaie plaatjes op met vaak spectaculaire
luchten. De zonsondergang van vanavond levert werkelijk het
spectaculairste beeld op dat ik ooit heb gezien. Het lijkt wel een
schilderij van de hemel en de hel. Alle kleuren komen erin voor.
Van lichtblauw tot diep paars. Van lichtroze tot vet rood.
Jochem vraagt me of ik zin heb om vrijdag een biertje te komen
drinken op het lokale rock-‟n-roll festival. Ik heb daar wel oren
naar. Zij hoort mijn antwoord en ze is het er duidelijk niet mee
eens.
“Dus je zadelt mij met het kind op?” zegt ze. “Ik kan geen kant
op. Leuk is dat. Wat moet ik dan? In dat grote huis? In mijn uppie,
alleen met mijn kind. Je had nog zo beloofd me te steunen.”
Ik schrik van haar reactie en ik zie dat Jochem er ook van schrikt.
Ik kijk haar niet begrijpend aan terwijl ze verder gaat. “Ik ga wel
ergens anders heen. Ik ga niet alleen met mijn kind in dat grote
huis liggen wachten tot jij een keertje thuiskomt. Ik ga wel naar
Zus toe.”
Ik vraag haar waarom ze ineens bij Zus wil slapen. Ik ben van
mening dat ik best een paar uurtjes weg kan. Ook kan een biertje
drinken geen kwaad, het is nota bene een paar honderd meter van
mijn huis af. “Ik laat de auto staan,” grap ik.
“Denk je dat ik niet serieus ben?” vraagt ze. “Het huis is nog niet
eens veilig.”