Klik om de pfd te downloaden - van-rijswijk.nl

hanteren. Er komt werkelijk niets uit zijn handen en de enige
voortgang die ik zie, is te danken aan het hulpje van zestien jaar
oud, dat hij elke dag meeneemt. Het wordt het drama, waar ik al
zo bang voor was.
Al snel wordt het erger. Het tempo ligt niet alleen bedroevend
laag, maar ik moet overal achter aan. Mario legt continu alle
problemen bij mij neer.
Hij zegt: “De sloten van de deuren zijn verrot.”
Ik vraag: “Wat ga je daaraan doen?”
“Wat jij wilt,” zegt hij dan, “het is jouw huis.”
Een dag later komt Mario weer bij me. Hij zegt: “Al het sluitwerk
van de ramen is verrot.”
Ik vraag: “Wat ga je daaraan doen?”
“Wat jij wilt,” antwoordt hij, “het is jouw huis.”
Ik bepraat met hem dat ik niet zo gelukkig ben met de manier
waarop hij werkt. Hij belooft beterschap, maar er verandert niets.
Het hele proces herhaalt zich voor alle facetten die hij aanpakt. De
ramen, de binnendeuren, vensterbanken, al het hang- en sluitwerk,
tochtstrippen, enzovoorts. Alles moet eraan geloven. Ik word
steeds naar de bouwmarkt gestuurd om materiaal voor hem te
kopen. Mario kan dat niet doen, hij weet tenslotte niet wat ik
precies wil. Zij zou het wel voor hem willen doen, maar haar auto
is te klein, ze durft niet in de mijne te rijden, ze is nog niet
vertrouwd genoeg met haar omgeving en zij weet ook niet precies
wat ik wil of wat ze moet kopen.
Ik spreek Mario nog eens aan op de voortgang en de kwaliteit
van zijn werk. Hij kijkt me slechts aan en zegt: “Ik zal beter mijn
best doen, maar behalve mijn neefje heb ik niemand kunnen
vinden die me kan helpen.”
Gelukkig komen Zus en Jip op bezoek en ik vertel Jip over
Mario. Jip, die vroeger timmerman is geweest, biedt aan om te
helpen. Ik maak dankbaar gebruik van zijn aanbod en als ik het
Mario de volgende dag vertel, reageert hij verheugd. “Dan kan ik